Hoofdstuk vijftien: Warning • 15.2

‘Dus je bedoeld dat hij ook hierheen kan komen?’ De ondertoon in Jules’ stem klonk een beetje angstig. Maar wat wou je ook als je net te weten komt dat er een sadistische vampier in de buurt is, én dat die wel eens bij je thuis zou kunnen langskomen? Dat klonk in haar oren toch best wel angstaanjagend.
‘Het is mogelijk, maar niets is natuurlijk zeker,’ antwoordde Harry zuchtend. Hij had zichzelf echt goed in de nesten gewerkt. Niet alleen dat eigenlijk, hij had haar er ook mee ingesleurd zonder het echt te willen. Hij wou echt alles doen om te voorkomen dat Zayn haar lastig zou gaan vallen. Ook al zou dat zijn dood betekenen. Zayn was namelijk niet de persoon om aardig te doen, en al zeker niet tegen mensen.
‘En dan nog zal ik hem die kans niet eens geven,’ voegde hij er daarna nog zelfzeker aan toe. Niemand zou haar namelijk ongestraft aanraken. Op een gewelddadige manier weliswaar. Dat zou hij niet toelaten.
Jules kon het niet helpen, maar ze moest lichtjes glimlachen toen hij dit zei. Het was vreemd dat ze in het begin echt zo grondige hekel aan hem had, en dat was nu helemaal verdwenen. Ze vond het lief van hem dat hij zo beschermend was, en ze waardeerde het dan ook echt. Er waren genoeg jongens die er zich helemaal niets van aan trokken.
‘Dat maakt het al gelijk een stuk minder eng,’ zei ze dan ook lichtjes lachend tegen hem. Harry keek haar op zijn beurt verbaasd aan. Hij had namelijk niet verwacht dat ze zou gaan lachen met dit nieuws.
‘Ik ben serieus, ja?!’ Helaas kon hij zelf de lacherige ondertoon in zijn stem ook niet verstoppen. Met zijn hand duwde hij even zachtjes tegen haar schouder. Het enige wat er gebeurde was dat haar lichaam lichtjes naar rechts leunde.

‘Je moet morgen weer naar school zeker?’ wou Harry na een tijdje van haar weten. Het was best vervelend dat ze het grootste deel van haar dag daar moest doorbrengen. Zo had hij minder vaak de kans haar te zien, en dat stoorde hem wel.
‘Uhu. Niet dat ik daar veel zin in heb,’ antwoordde Jules zuchtend. Ze wou veel liever gewoon stoppen en doen wat ze graag deed, maar dat was nu eenmaal niet mogelijk. Haar ouders zouden het er ook helemaal niet mee eens zijn. Zij waren van mening dat hun dochter een goede schoolopleiding nodig had. Ergens zouden ze wel gelijk hebben, maar het bleef gewoon saai om elke dag weer dat gebouw in te moeten.
‘En als ik je nu eens gewoon hier hou morgen?’ vroeg Harry met een speelse grijns op zijn gezicht. Voordat ze ook maar één keer met haar ogen zou kunnen knipperen sloten zijn armen zich al om haar middel heen. Voorzichtig ging hij op zijn rug liggen waardoor hij haar met zich meetrok. Nu lag ze daar, veilig in zijn armen.
‘Dat klinkt nog niet zo slecht,’ antwoordde Jules grinnikend. Ze kon er wel aan wennen om zo in zijn armen te liggen. Het verbaasde haar dat hij best warm aanvoelde. Ze had gedacht dat hij koud zou voelen. Die indruk kreeg je wel als je al die boeken van tegenwoordig las. Al vertelden ze natuurlijk allemaal iets anders.
‘Dat weet ik, mijn ideeën klinken nooit slecht,’ grapte Harry terwijl zijn duim zachtjes over haar schouder heen wreef.
‘Yeah, you wish,’ mompelde het meisje op haar beurt weer. Ze wist zichzelf een beetje omhoog te werken en duwde zich een stukje overeind.
‘Dit is één van mìjn goede ideeën,’ prevelde ze zachtjes tegen hem. Het volgende moment drukte ze haar lippen voorzichtig op die van hem.