LVI

Alice Potter

Samen met Remus loop ik naar de leerlingenkamer van Griffoendor, Lucy hebben we bij haar leerlingenkamer afgezet.
‘Weet jij wat er met James is?’ vraag ik aan Remus. Nu mijn zorgen om Lucy niet meer mijn voornaamste zijn, heb ik tijd om me druk te maken om andere dingen. James die me verwijt dat ik dingen niet verteld heb.
Remus kijkt op van zijn kaart en kijkt me aan. ‘James? Oh, ehm, nou kijk.’ Hij wordt een beetje rood en haalt een hand door zijn haar, terwijl hij me niet aankijkt. ‘Hij- We hebben gezien toen– toen jullie bij het Krot waren en…’ stamelt hij.
‘Zijn probleem is dat hij denkt dat ik-’
‘Dat je het hem niet verteld hebt,’ zegt Remus snel.
Ik zucht. ‘Waarom maakt James altijd problemen van dingen die er niet zijn?’
‘Dus, maar… Het is dus zo dat… Je bent dus niet…’ Remus staat zenuwachtig met zijn handen te friemelen.
‘Nee, Remus, dat ben ik niet,’ zucht ik.
‘Oh.’
‘Wachtwoord?’ gromt de Dikke Dame ineens vlak naast me. Ik had niet door dat we hier al waren. Verbaasd staar ik haar aan, totdat Remus het wachtwoord voor me zegt.
‘Ik ga maar naar bed, denk ik. Gelukkig is het morgen zondag.’ Ik glimlach naar Remus, die stil blijft en voor zich uitstaart.
‘Dusseh…’ zeg ik na een tijdje.
‘Vandaag,’ mompelt hij en kijkt me ineens aan.
‘Wat vandaag?’
‘Vandaag is het zondag,’ zegt Remus.
‘Aha, nou, ik ga alsnog naareh…’ Ik wijs naar de trap van de meisjesslaapzalen.
‘Alice?’
‘Ja?’
‘Wat bedoelde je met James’ problemen die er niet zijn?’
‘Volgens mij denkt James ineens dat iedereen verliefd op me is de laatste tijd, en andersom.’ Ik lach even. ‘Belachelijk.’
‘Hoezo?’ Remus zet een stap in mijn richting.
‘Wie zou er nou op mij verliefd worden?’ vraag ik grijnzend.
‘Wie niet? Alice, je ben echt lief en slim en grappig en…’ Hij wordt rood, maar blijft me aankijken. ‘Knap.’
Ik val compleet stil, en kijk hem met grote ogen aan. Zei hij nou zojuist.. Betekent dit dat…
Remus zet nog een stap in mijn richting en legt zijn hand op mijn wang, waarna hij naar me toebuigt…