146~

Laura PoV
Ik was nog het meest nerveuze toen ik Gregory moest afhalen. Ik had niet veel meer van hem gehoord, alleen toen hij me belde dat de pakken klaar waren. de eerste, de andere zouden nog een dag of 3 duren. Ik was bang dat hij eigenlijk ook boos op me was, zoals Thalia, maar dat hij dat gewoon voor zichzelf hield. Misschien wou hij gewoon niet toegeven dat hij me eigenlijk haatte. Hij zou er alles voor doen om Georg terug te zien.
'Ik heb gehoord van je moeder dat je bij Georg bent blijven slapen.' zei hij plots. Ik beet op mijn lip, maar knikte. 'Laat me raden, ze mocht eigenlijk niet weten dat het TOm was?' vroeg hij met een glimlach; Hij kende me veel te goed. Ik knikte weer. 'Wel, ik was even bezorgt.' zei hij zacht, met een glimlach. Ik gaf hem een duw, en reed dan bij Tom en Bill de parking op. Het leek alsof Bill aan de deur had gestaan, want net op het moment dat ik wou aanbellen, vloog de deur met veel enthousiasme open. Bill grijnsde, zijn ogen twinkelden toen hij zag wat we vast hadden.
Iedereen had zijn eigen kamer om zich om te kleden, terwijl Gregory en ik in de gang wachten, ons naaigerei in de aanslag voor als er iets nodig was. Het verbaasde me niet dat Tom de eerste was die "hulp" nodig had. 'Laura, kan je even komen helpen? ik snap dit niet helemaal?' riep hij van achter de deur. Ik glimlachte. 'Ik kom al..' riep ik terug.

Gregory PoV
Laura riep dat ze zou helpen met tom, maar in stilte deed ze teken dat ík moest gaan. Ze had een soort duivelachtig glimlachje om haar gezicht, dat eigenlijk betekende dat ze niet veel goeds in petto had. Ik ging naar binnen, tom stond met zijn rug naar mij gedraaid. Hij had alleen maar een boxer aan -yummie(A)- en draaide zich zorgeloos om. Hij leek te schrikken toen hij mij zag staan. 'Ik .. dacht dat...' 'Ja, Laura moest even gaan helpen bij Bill dus kom ik maar helpen.' zei ik snel. het was moeilijk om mijn glimlach in te houden, ik begreep waarom Laura wou dat ik naar binnen ging. Tom had iets anders in zijn gedachten gehad, de stoute jongen...