Hoofdstuk vier: Talk that talk • 4.2

Zayn hield de twee personen die voor hem liepen nauwlettend in de gaten. Het was hem opgevallen dat Niall en Camille wel heel erg goed met elkaar konden opschieten. Ze lachten de hele tijd en leken veel verhalen te vertellen aan elkaar. Een jaloers gevoel bekroop hem dan ook vanachteren en hij was niet sterk genoeg om het weer van zich af te duwen.
Hij moest toegeven dat hij vanaf het eerste moment dat hij haar zag al verkocht was. Het leek net alsof ze één of andere spreuk over hem had uitgesproken. Dat was dan ook direct de reden waarom hij de jaloersheid voelde op komen toen ze haar zo vrolijk met Niall zag doen. Hij had graag in zijn plaats gestaan.
‘Like what you see?’ vroeg een hese stem plots lachend. Hij was eventjes vergeten dat Harry nog steeds naast hem wandelde. Die jongen merkte dat soort dingen ook echt àltijd op. Het had dan ook geen zin om over dat onderwerp te liegen.
‘Oh yes I do..’ antwoordde hij dan ook met een kleine grijns op zijn gezicht. Hij hield zijn stem echter wel een beetje gedempt zodat ze hem niet zou horen. Het zou namelijk nog al vreemd zijn omdat ze elkaar nog geen fatsoenlijke dag kenden. En daarbij was hij ook niet het soort persoon om dat soort dingen te overhaasten. Hij wou zijn tijd nemen haar beter te leren kennen voordat hij verder zou gaan.
‘Wel, ik moet toegeven dat ze inderdaad niet verkeerd uitziet,’ stemde Harry met zijn bandgenoot in. Sowieso vond hij Australische meisjes wel iets speciaals hebben. Op de één of andere manier lieten ze het altijd op de zomer lijken, ook al was het hartje winter. Dat kon je van de bleke, Britse meisjes niet zeggen.
Zayn draaide zijn hoofd onmiddellijk een stukje en keek Harry doordringend aan. Hij hoopte dus echt niet dat Camille voor de krullenbol zou vallen. Hij onderhield zijn relaties nooit lang en gebruikte de meisjes liever voor in zijn bed.

‘Relax, she’s all yours,’ verdedigde Harry zichzelf. Hij mocht dan wel de reputatie van een flirt hebben, maar wanneer zijn vrienden een meisje leuk vonden hield hij zijn handjes mooi thuis. Hij kon zien hoe Zayn opgelucht adem haalde. Lichtjes weliswaar.
‘Ze is niet van mij,’ mompelde Zayn zachtjes en propte zijn handen in zijn broekzakken. Het was helemaal niet koud buiten, maar het was een soort van gewoonte geworden door de jaren heen.
‘Nog niet wil je zeggen,’ pikte Harry daar vervolgens weer op in. Het was overduidelijk dat hij haar leuk vond, dus hij moest ook gewoon voor haar gaan. Het zou moeilijk worden omdat ze elkaar nog niet goed kenden, maar daar moest hij dan maar gewoon verandering in gaan brengen. Vandaag had hij daar trouwens de perfecte gelegenheid voor.
‘En omdat Niall het goed met haar kan vinden, betekend het nog niet dat ze elkaar leuk vinden,’ probeerde hij Zayn nog een beetje gerust te stellen. De blonde Ier was waarschijnlijk gewoon blij dat hij iemand had die in hetzelfde schuitje zat als hem. Beiden waren ze kilometers ver van hun thuis. Voor de andere vier jongens was het toch nog net iets anders omdat ze nog steeds in hun eigen land waren. Voor hen was het dan ook een stuk gemakkelijker om familie op te zoeken.
‘Als jij het zegt Hazz,’ was het enige dat Zayn antwoordde. Hij wist ook wel dat zijn jaloersheid waarschijnlijk gewoon onterecht was, maar hij kon het niet helpen. Ze had indruk op hem gemaakt, en nog niet zo’n klein beetje ook.