*28*

Geschrokken steek ik snel mijn hoofd weer buiten het raam, maar trek die snel weer naar binnen, als er een grote tak voorbij vliegt. Met grote ogen blijf ik kijken naar de tak die de ingang van het raam blokeert. 'Verdomme. Dit meen je gewoon niet!' begint Louis kwaad te vloeken. Het is voor het eerst in een paar uur dat ik hem weer hoor praten, maar daar let ik nu niet echt op. 'Hoe moet Zayn nu naar binnen? Hij kan moeilijk op dat dak blijven', piep ik bezorgd. 'Check de andere ramen', reageert Liam meteen. Iedereen rent naar een ander raam, maar als snel merk ik dat ik de enige ben, waarbij Zayn naar binnen zou kunnen. 'Zayn?' gil ik door het raam. Het klinkt slechts als een hoog gepiep in de storm die maar blijft woeden. 'Ja?' klinkt zijn vragende stem vaag door de storm heen. 'De ingang van het zolderraam is geblokkeerd', roep ik naar hem. 'Dat kan ik ook wel zien', reageert hij bot. Ik rol geïrriteerd met mijn ogen en denk diep na. 'Ik weet niet of je wel via dit raam naar hier kan komen, voor hetzelfde geld, glij je uit', roep ik naar hem. 'Moet ik dus hier blijven?' vraag hij sarcastisch. Ik bal mijn vuisten en voel hoe mijn nagels in mijn huid boren. Zelfs in dit soort situaties blijft die jongen het bloed onder mijn nagels vandaan halen. 'Ik kom al', roept Zayn dan. 'Voorzichtig!' roep ik terug. Het ergste van alles is, dat ik gewoon níet kan zien waar Zayn nu is. Ik kan niet zien of hij op de helft is, of hij wel goed gaat of wat dan ook. Zeker voor zo'n controlfreak als mij is dit een vreselijk ongemakkelijk gevoel. 'Je zal hem moeten vertrouwen, Yara', klinkt een wijs stemmetje in mijn hoofd. Ik voel een paar warme armen rond mijn middel en voel hoe iemand zijn kin op mijn schouder legt. 'Het komt goed, let maar op', fluistert een vertrouwde hese stem vlak naast mijn oor. 'Ik hoop het', fluister ik terug. 'Ik ga buiten kijken', hoor ik Liam vanaf de trap roepen. 'Is goed', roept Niall terug die net de kamer in komt lopen. 'Lukt het?' roep ik door het raam naar Zayn. 'Ja, ik ben al op de helft!' roept hij terug. Ik pak Harry zijn hand vast en knijp er zenuwachtig in. 'Ik ben bang dat hij uitglijdt, net als net', fluister ik. 'Dan vangt Liam hem op', reageert Harry direct. Al klinken zijn woorden meer alsof hij zichzelf ook probeert te overtuigen. 'Yara?' Ik kijk door het raam naar beneden en zie Liam buiten staan. Zijn krullende haar plakt nu al tegen zijn voorhoofd vast. 'Die regen maakt het zich nou niet echt beter', hoor ik hem nors mompelen. Een harde schreeuw klinkt in mijn oren, samen met het geluid van een wegslippende voet. 'Zayn?' schreeuw ik meteen wanhopig. 'Liam, waar is hij?' schreeuw ik als het stil blijft. Het blijft nogmaals stil, maar als ik naar beneden kijk, zie ik alleen maar een soort wazige mist. 'Dat wordt veroorzaakt door water', hoor ik Louis zachtjes vanuit een hoekje mompelen. 'De zee komt dichterbij', maakt Niall zijn zin af. Louis knikt met een doodse blik in zijn ogen. 'Eerst Zayn en Liam vinden', zeg ik vastberaden. Ik ren naar beneden en ren meteen door naar buiten. 'Zayn? Liam?' Al snel vullen ook de stemmen van Harry, Louis en Niall de frisse buitenlucht. Nog een teken dat de zee dichterbij gaat komen. Dat als de reddingsploeg van Zayn zijn telefoontje niet snel komt, het hier ook overstroomt. 'Yara?' klinkt een zachte hoge hese stem. Ik draai me om en tuur door de mistige lucht. 'Yara?' klinkt het ditmaal wat harder. Ik draai mijn oor richting de stem en kijk nogmaals goed door de mist heen en zie dan iets wat op een hand lijkt.