Even when i'm gone, i'm still by your site [12]

Here I Am
Cecilia pov

Ik zie hoe gustav en bill elkaar aankijken. De arme schatten. Die zijn zich allebei kapot geschrokken. Maar straks ga ik het goed maken. Ik ga mezelf gewoon laten zien en duidelijk maken dat ik ze geen kwaad zal doen. Kan toch nooit zo moeilijk zijn? Bill knikt nog even naar gustav en zegt dan: “ik ga naar bed, we praten morgen wel verder” nadat de andere jongens hem een goede nacht hebben gewenst loopt hij naar zijn bedje. Hij pakt een joggingbroek en loopt dan naar het badkamertje. Ik ga op zijn bed zitten en wacht wel totdat hij klaar is. Als hij de badkamer weer uit komt laat ik mijn ogen even over zijn lichaam glijden. Hij heeft alleen zijn joggingbroek aan en een bloot bovenlichaam. Jammie! Hij gaat ook op zijn bed zitten en doet zijn sokken uit. Als hij weer opkijkt kijkt hij me geschrokken aan. Ik kijk hem even met open mond aan, ik weet dus echt niet wat ik nu moet zeggen. Hallo ik ben een geest en ik wou even zeggen dat ik je met rust ga laten doei. Dat kan ook niet. Ik wil mijn hand op de zijne leggen als hij hem snel wegtrekt. Langzaam gaat hij naar achter. “Vind je het gek. Je bent dood. Je kan niks meer. Niemand wil je meer zien. Vroeger maakte je mensen altijd vrolijk en blij. Nu maak je ze alleen maar bang. Je bent niks meer!” zegt een klein stemmetje in me hoofd. Met tranen in mijn ogen kijk ik bill nog eens aan. Hij is echt bang voor me. Ik sta op en loop zacht huilend weg. Ik leunt tegen een muur aan en glij langzaam naar beneden. Ik trek me knieën op en verstop me gezicht. Ik heb het zo gehad om dood te zijn. Waarom ben ik hier nog? Ik begin steeds harder te huilen. Plots voel ik heel voorzichtig een hand op mijn schouder. Ik kijk op en zie bill. Weer schrikt hij. Ik zie dat hij niet weet wat hij moet zeggen of doen. Hij had waarschijnlijk nooit verwacht dat hij een geest zou troosten. Klink ook wel belachelijk, een geest troosten. Als ik ben gestopt met huilen kijk ik hem weer aan. “ik wou eigenlijk alleen maar zeggen dat je voor mij niet bang hoeft te zijn, ik doe je niks hoor” zeg ik dan maar. Hij knikt en kijkt naar beneden. “sorry” zegt hij. Ik ben juist degene die sorry zou moeten zeggen. “waarvoor dan?” “omdat ik je verkeert begreep” “sorry voor dat ik je bang maakte” “dat is al goed” even glimlach ik naar hem.


Bill pov

Het meisje glimlacht lief naar me en ik kan het niet laten om terug te lachen. Ook al zit mijn hart nu in mijn grote teen! Ik was zo erg geschrokken. Maar ze zegt dat ze me niks doet, en ik geloof haar wel. Waarom zou ze het anders zeggen. Of ik ben nu gewoon aan het dromen. Ik bedoel kom op! Ik praat met een geest, en ze beloofd me niks te doen. Dit moet wel een droom zijn! “je droom niet ofzo hoor”zegt ze dan opeens. “maar.. hoe.. hoe weet je d-dat ik dat d-dacht?” stotter ik. Ze wijst naar mijn arm en zegt droog: “omdat je al de hele tijd in je arm zit te knijpen” ik kijk naar mijn arm en zie de rode plek. “ga maar lekker slapen” zegt ze. Ze geeft een kus op mijn voorhoofd en loopt weg terwijl ze langzaam verdwijnt. Ik kan nog steeds niet geloven wat er zojuist gebeurt is. Ik loop naar mijn bed en ga er in liggen. Na een tijdje kan ik nog steeds de slaap niet vatten. Ik moet steeds aan dat meisje denken. Waarom heb ik ook niet der naam gevraagd, of waarom ze hier was en waarom ze ons niks aan ging doen. Honderden vragen gaan door mijn hoofd.


Cecilia pov

ik loop weg van bill en ga naar de slaap plek van gustav. Als ik daar aankom zie ik dat gustav al ligt te slapen. Ik aai even door zijn haar en loop dan weer naar het woonkamer gedeelte van de bus waar tom en georg nog zitten. Ik ga er bij zitten en luister wat hun te vertellen hebben. Tom: “als jij nou niet zo had lopen zeiken dat je naar huis wilde wist ik nu wat er aan de hand was”georg: “dat heeft hij toch ook vertelt, hij zegt dat hij dat meisje weer heeft gezien” tom: “ach man doe normaal geesten bestaan toch niet”hhmm geesten bestaan niet? Ik zal je eens even laten zien dat ze wel bestaan. Ik heb geen zin om me te laten zien. Dan raken ze misschien in paniek en springen ze uit de rijdende bus. 2 dooie erbij hoeft ook niet. Hoe ga ik het dan doen? Ik zie een glas water staan en geeft er een duw tegen. Met een groot kabaal valt het glas kapot op de grond. Gelijk kijken de jongens op en zijn doodstil. Tom kijkt bang om zich heen. Ik denk dat hij nou wel geloofd dat geesten bestaan. Tom: “vast gewoon toeval” geloofd hij het nou nog steeds niet. Ggrrr. Dan kan het niet anders. Ik laat mezelf zien ga nonchalant naast tom zitten en zeg: “dus geesten bestaan niet?” tom schreeuwt het uit en georg zit me met grote ogen aan te kijken. “ja jij snapte de eerste hint niet” de jongens rennen snel naar de andere kant van de bus en verstoppen zich in een grote kast. Omg denken ze nu echt dat ik gek ben? Achja ik laat ze maar gewoon. Ze weten ten minste nu wel dat geesten bestaan.