Because i'm the fucking princess. That's why! ~10~

Fairytales don't last forever
Ik zat zolang te dagdromen dat ik helemaal vergeten was om antwoord te geven. Gustav: “ik snap het” . En hij wil weglopen. Ik pak zijn pols vast en trek hem voorzichtig terug op het bed. “ik wil niks liever dan jouw meisje zijn” gelijk krijgt gustav een mega smile op zijn gezicht en plant een kusje op mijn voorhoofd. “kom laten we naar beneden gaan” zegt ik. Als we door de gang lopen voel ik dat gustav mijn hand vastpakt. Even lach ik naar hem, maar dan denk ik weer aan bill. Die was al zo boos op me, en als hij er achterkomt dat gustav en ik nu iets hebben zal hij wel woedend zijn. Hij moet het maar gewoon accepteren!
Ik vind gustav leuk en hij mij. Dus er is niks mis mee toch? Behalve dan dat bill en gustav goede vrienden zijn, en ze samen in een band spelen. O got. Wat als ze hele erge ruzie krijgen en niet meer samen willen spelen. Dan is het mijn schuld dat tokio hotel uit elkaar is gegaan.

Ik merk dat mijn gedachtens op hol slaan, dan mijn handen beginnen te zweten en dat alle kleur uit mijn gezicht verdwijnt. Ik weet zelf ook wel dat het misschien overdreven is, maar ik wil niet dat ze ruzie maken om mij. Ik begint nu heel erg te twijfelen of ik er wel goed aan heb gedaan om met gustav te gaan. Ik vind hem heel erg leuk enzo, maar het lijkt gewoon niet eerlijk tegenover bill.

Als we bij de woonkamer zijn aangekomen laat ik snel gustav zijn hand los. Even kijkt hij me vragend aan maar als ik naar bill sein snapt hij het al. Gustav: “bill kunnen we even praten in de keuken” bill knikt en samen lopen ze naar de keuken. Ik loop naar de keukendeur en leg mijn oor erop.

Gustav: “umm het spijt me nog van vanmiddag”
bill: “ja dat spijt mij ook, ik bedoel we zijn toch vrienden. We laten onze vriendschap toch niet vernielen door een meisje”
*korte stilte*
bill: “ik zal me voortaan aan me afspraken houden, want ik weet dat jij dat ook doet”
gustav: “bill voordat je verder gaat ik moet je iets vertellen, en ik weet dat je het niet leuk gaat vinden
bill: “wat dan?”
gustav: “ik verkeer met anna”
bill: “WAT! WAAR IS DIE SLET!”

Ik schrik al ik voetstappen mijn richting op hoor komen. Zo snel als ik kan ren ik naar boven. Naar gustav zijn kamer. Als ik er ben doe ik snel de deur dicht en draai hem op slot. Niet veel later hoor ik een woedende bill die op de deur bonkt. “ik wil je uit mijn huis, ik wil je nooit meer zien. Vieze slet” ik ben ondertussen al in het hoekje van de kamer gaan zitten. Ik trek mijn knieën op en laat mijn hooft er op rusten. Zachtjes begin ik te snikken. Achja er zit ook een positieve kant aan. Hij is ten minste niet boos op gustav geworden. Maar ik had niet verwacht dat hij zo boos op mij zou worden. Na een tijdje houd het bonken op, en ik hoor dat bill weg is. Ik hoor dat het slot word omgedraaid, en dat de deur word geopend. Met mijn ogen dicht hoop ik dat het niet bill is. Als ik een hand zacht over mijn rug voel stelen, weet ik zeker dat het niet bill is. Ik kijk op en zie dat het gustav is. “gaat het weer een beetje”vraagt hij lief. Ik knik maar. “let maar niet op bill, hij draait wel weer bij. Hij heeft een behoorlijk grote ego, dus hij word nogal boos als iemand een ander boven hem kiest” weer knik ik. Dan hoor ik dat de deurbel gaat. Ik hoor bill zijn stem, en nog twee andere mannen stemmen. Dan hoor ik hoe iemand razend snel de trap op rent. Gelijk hou ik gustav wat steviger vast. Dan verschijnt bill in de deuropening. Hij vliegt zowat op me af en trekt me mee. Ik hoor hou gustav nog boos naar bill schreeuwt maar bill seint dat hij stil moet zijn. Wat hij ook gelijk doet. Bill laat me los en draait me zo zodat ik hem aan kijk. “er zijn hier twee heren voor je, prinses” zegt bill terwijl hij me diep in me ogen aankijkt. Ik voel hoe mijn ogen weer vochtig worden. Gustav: “bill waar slaat dit allemaal op” “ lieve anna hier heet eigenlijk Anastasia, en niet zomaar Anastasia. Nee! Anastasia Romanov. Prinses van rusland. Is het niet waar anna?” nu voel ik de tranen al over mijn wangen lopen. “ bill doe toch normaal. Dat kan toch niet. Toch?” vraagt gustav terwijl hij me weer omdraait. “het spijt me jongens ik wilde niet tegen julli liegen maar ik had geen keus” bill: “luister je heb nu geen tijd om te uit te leggen, gustav ga jij naar beneden om die mannen bezig te houden. Anna jij gaat met mij mee ik weet wel een manier om hier weg te komen” dankbaar kijk ik bill aan. “dankje bill” “graag gedaan prinses” zegt hij terwijl hij een kleine buiging maakt. Beide lachen we even en dan trekt bill me weer mee.