Hoodstuk 6

‘Triiiing’ Ohnee haar wekker. Het is 7 uur. Ze zal er wel afmoeten. Voorzichtig stapt ze uit haar bed. Haar enkel doet nog steeds pijn. Haar vader zei dat het gelukkig niet gebroken is maar zwaar gekneusd. Daar gingen de gymlessen. Die vond ze juist zo leuk. Achja. Ze kleed haar maar eens aan. Ze doet haar lievelings jurkje aan. Ohnee, ballerina’s kon ze niet aan nu ze verband om haar enkel had. Dan maar sneakers. Erg charmant, haar jurkje en d’r All Stars. Maarja, wat kan het schelen. Ze loopt moeilijk naar haar spiegel. ‘Mijn haar is ontploft!’ riep ze wanhopig. Ze pakte een elastiekje en knoopte haar haar rommelig in een staart. Op 1 been hinkelde ze naar de trap en strompelde onhandig naar beneden. ‘Alice, zo kan je niet naar school, ik breng je. Eet maar snel een boterham dan gaan we.’ ‘Oké, ik zal opschieten.’ Ze maakte haar klaar en hinkelde naar de auto. Pap stapte in en scheurde weg, op weg naar school. Het was echt niet ver. Geen twee minuten in de auto. ‘Pap, ik red me wel, ik loop wel naar de deur!’ ‘Alice, nee ik help je wel’ Wat zeurde haar vader nu weer, ze kon het echt zelf wel vinden hoor. ‘Pap!’ ‘Oke lieverd, veel plezier dan en doe rustig aan!’ ‘Doei!’ Eindelijk, ze vond het niet leuk dat haar vader hier zo voor de school stond. Gelukkig niet op de algemene parkeerplaats waar iedereen haar zag. Strompelend liep ze naar de deur, naar haar kluisje. Ze haalde de sleutel uit haar zak en deed het deurtje open. Hé daar ligt een brief. Ze pakte de brief en las de voorkant. Voor Alice. Een best wel netjes handschrift. Ze opende hem.
Een brief zo te zien. De vouwde hem open.

Alice. Pas op! Hij is gevaarlijk. Kom niet meer bij hem in de buurt.