Hoofdstuk 3

Was dat Sam? Nee? Wat doet hij hier? Zoveel vragen maar nog geen antwoord. ‘Hè Sam!’ Riep ze. Toen ze er zeker van was dat hij het was. Sam schrok, hij liep snel weg. Wacht, liep hij nou naar de kant van het verboden bos? Ze moest hem waarschuwen. Zo snel als ze kon liep ze hem achterna. Ze vergat haar boek. Het kon haar niets schelen. Een seconde dacht ze na waarom ze dit deed. Langer kon ze niet nadenken want Sam sprong met een geweldige sprong over de brede sloot. Alice sprong hem achterna. ‘Wacht Sam! Het is daar Gevaarlijk!’ Meer kon ze niet zeggen, Bijna haalde ze de sloot maar haar voet ging dubbel toen ze op de rand van de sloot belandde en ze gleed verder in de Sloot. Ze gilde. Sam keek om. Hij liep naar Alice toe. ‘Wat doe je nou, stil! Straks horen ze ons nog!’ ‘Wie? Wat? Auww! Help me liever.’ Sam tilde Alice uit de sloot. Hij was erg sterk. Ze zat op de kant. Steken met pijn vlogen door haar enkel. De deed haar sok uit en zag dat haar enkel helemaal opgezwollen was. Ze probeerde op te staan. ‘Auuw!’ schreeuwde ze. Sam keek ongelukkig naar haar enkel. ‘Stil nou, ik neem je wel mee’ Sam tilde haar op en nam haar mee. Tranen liepen over Alice’ wangen. Ze zag dat hij een smal paadje inliep. Waar bracht Sam haar heen? Na een tijdje, wat voor Alice uren leek te duren kwamen ze bij een huis. Het huis zag er gezellig uit, maar wel een beetje donker. Sam opende deur met z’n 2 vingers die hij nog vrij had. Er leek iemand thuis te zijn want de deur zat niet op slot. Ze kwamen in de hal. ‘Is dit je huis?’ Vroeg Alice. Sam antwoordde niet en liep naar de woonkamer waar hij Alice op een stoel zette. Hij pakte de verbanddoos. ‘Dat ziet er niet echt goed uit, ik doe er wel een verbandje om’ ‘Oké bedankt. Maar is dit jou huis?’ Vroeg Alice. ‘Ja’ Antwoordde Sam zuchtend. Hij pakte een verbandje en wikkelde het voorzichtig om haar enkel. Diep in Sam’s hart deed het hem toch wel pijn dat Alice zo’n pijn had. Hij deed het snel en voorzichtig. Haar enkel voelde al veel beter nu er een verbandje om zat. En nu? ‘Zal ik je maar thuis brengen?’ Vroeg Sam voorzichtig. ‘Nou, ik heb eigenlijk best een droge keel’ antwoordde ze beschamend. ‘Oké, wil je een glas water?’ ‘Graag’ zei ze. Sam haalde haar water. ‘Leuk huis heb je’ Zei Alice. ‘hmm, valt mee’ Opeens kwam er iemand binnen, zijn moeder misschien? ‘Hé Sam! Hoe gaat het? Leuke dag gehad op school?’ ‘Ja hoor’ zei Sam. Het leek wel of die vrouw of z’n moeder, whatever, haar niet zag. ‘Sorry’ zei Sam. ‘Waarvoor?’ ‘Ze ziet je niet’ fluisterde hij. ‘Huh? Hoezo?’ ‘Ach gewoon’ Ze kon er niet over dat hij altijd zo onduidelijk antwoordde. ‘Oké oké dit mag je eigenlijk niet weten, snap je nu waarom ik weg ren? Ik heb een aparte familie, dus houd je alsjeblieft stil’ ‘Oké sorry’ Antwoordde Alice dan maar. ‘Ik ga niets doorvertellen, aan wie zou ik dat überhaupt moeten vertellen? Mn beste vriendin is sinds vandaag altijd bij Jake, dus ik probeerde vrienden te worden met Amy, maar dat is mislukt.’ ‘Amy is de dochter van mijn Tante, die hier net liep. Ze is altijd al stil geweest. Het spijt me dat ik zo raar tegen je deed. Maar ik ben niet het type voor een goeie vriend. Ik ben echt apart, ook al zeg ik het zelf. Ik ben niet normaal’ ‘Geeft niet’