Hoofdstuk drie: Tour • 3.1

Hoofdstuk drie: Tour


Haar zachte ademhaling vulde de gezellige slaapkamer. Een ander geluid was er helemaal niet te bespeuren. Haar lichaam lag verborgen onder de dekens die haar warm probeerden te houden. Buiten een pyjama had ze ook een trui aangetrokken om de koude bij zich weg te houden. Tot nu toe was dat nog goed gelukt.
Vreemd genoeg was er in haar dromen één persoon die er telkens in voor bleef komen. Ze kende de jongen amper een hele dag, en toch was hij één van de hoofdonderwerpen in haar gedachten. Vanaf het eerste moment dat ze elkaar hadden ontmoet, had hij al een grote impact op haar gehad. Zijn donkerbruine ogen die een vrolijke twinkeling bevatten en haar sprakeloos maakten. Zijn haar dat perfect in model lag. Ook zijn witte glimlach deed haar hart zeker sneller slaan. En dan had je ook nog eens zijn fantastische kledingstijl. Ze kende niemand die beter deed dan hem.
Het meisje werd uit haar slaap gehaald door iets dat met volle vaart op haar bed belandde, en dus ook deels op haar. Kreunend opende ze haar ogen die nog slaperig aanvoelden. Met wat moeite wist ze zichzelf lichtjes te draaien in het bed.
‘Goeiemorgen slaapkop!’ riep een vrolijke stem in haar richting. Natuurlijk herkende ze direct Louis’ stem wat alles nog veel erger maakte. Als hij elke morgen van plan was haar zo wakker te maken zou hij toch een serieus probleem gaan krijgen.
‘Was dat echt nodig?’ vroeg ze dan ook aan hem. Haar stem klonk nog een beetje schor door de slaap die nog niet helemaal verdwenen was. Over enkele minuten zou ze vast en zeker wel weer beter klinken. Nja, eigenlijk had ze liever nog gewoon wat verder geslapen, maar dat was dus buiten Louis gerekend.
‘Jup, dat was echt nodig. Sta nu maar op, ik heb een hele planning voor vandaag!’ Met een ruk trok hij de dekens van haar lichaam op waardoor ze een slag in haar gezicht kreeg van de kou. Het leek wel alsof haar lichaam bruut aangevallen werd.

‘Wat voor ’n planning?’ vroeg Camille geeuwend terwijl ze langzaam overeind kwam in het bed. Ze gooide haar armen kort de lucht in zodat ze zich een keer goed kon uitstrekken. Dat had ze altijd wel nodig ’s morgens.
‘Wel, je moet de stad natuurlijk een beetje kennen.’ Louis sprong weer van het bed af en liep naar het raam toe zodat hij de gordijnen open kon trekken. Het kleine beetje zonlicht van buiten viel meteen de kamer binnen. Ze mochten al lang blij dat de zon niet weer verstopt zat achter een hoop dikke wolken.
‘Daarom hebben de jongens en ik besloten om een rondleiding te doen,’ maakte hij zijn uitleg af. Camille bleef nog eventjes zitten en liet de woorden tot zich doordringen. ’s Morgens duurde het nu eenmaal langer om alles te begrijpen.
‘En jullie willen jullie tijd aan mij verspillen?’ vroeg ze lachend. Ze kon het best begrijpen als ze gewoon liever iets voor zichzelf wilden doen dan haar rond te leiden. Ze kende de jongens namelijk nog maar net en ze hoefden echt hun vrije tijd niet voor haar op te offeren. Ze kon zich best redden.
‘Tuurlijk. Zayn was er zelfs heel erg enthousiast over!’ Louis grijnsde eventjes en wierp een knipoog in haar richting. Daarbij fronste Camille haar wenkbrauwen even. Wat wou hij daar in godsnaam nu weer mee zeggen?