10 - Try out.

Ik kijk in de spiegel, die in de kleedkamer hangt. Mijn haar zit door de war, maar mijn voetbal tenue ziet er perfect uit. Liam geeft me een klopje op mijn schouder. "Je kunt het." moedigt hij me aan, dan loopt hij naar buiten, ik volg hem. Hij loopt naar links, maar ik ga naar rechts. Ik klop op de kleedkamer naast die van ons.
"Naakt!" hoor ik meisjes giechelen. Ik roep terug:"Ik heb Loria nodig!"
Nu hoor ik van alle "Oeh"'s en "Ah"'s.
Loria komt, met haar handen over haar kaken, de kleedkamer uit. Ze lacht verlegen, maar eens ze de kleedkamer uit is en de deur is dicht staan haar ogen strak op mij gericht en is haar verlegenheid weg.
"Wat moet je? Helemaal alleen?" gromt ze. We zijn nooit helemaal alleen, als het wel voor valt is het vreselijk of stil.
"Ik maak het uit." zeg ik, voor ik me ook maar zou kunnen gaan verontschuldigen draai ik me al weer om. "Waarom Niall!! Is er dan ook maar één populairder meisje dat jouw wilt!" spot ze belachelijk. Ik draai me met een grijns om. "Je hebt geen idee, he?" vraag ik, ik wandel een stukje terug naar haar toe. Ze deinst achteruit, alsof ik haar iets ga aan doen. "Ik wil geen van hen, maar zij.. Zij willen mij heus wel." zucht ik. Ik kijk naar boven, in de hoop dat daar enkele antwoorden in graffiti voor mij staan gespoten.
Haar mond valt open en tranen vol zelfmedelijden maken beekjes in de lagen make-up op haar wangen. Ik wil haar tegen me aan houden, meisjes mogen niet gekwetst worden. Ik geef haar een korte knuffel en een kus op haar voorhoofd. "Ooit ga je inzien, wat voor mooi meisje je bent. Dan heb je die make-up en dat gebitch niet meer nodig. Dan staat er een prachtige persoon op jouw te wachten. Dan zal je gelukkig zijn." Ik lach naar haar en neem haar hand even vast, om haar dan alleen met haar gedachten achter te laten.
Ik loop naar de zijkant van het veld, de tribunes zitten al aardig vol voor de eerste match. Bijna iedereen van campus is er, ook ouders en grootouders vullen de zitplaatsen. Op de eerste rij zitten Zayn en Harry, ik ga hen even begroeten, maar loop dan naar Louis.
"Ik heb het uitgemaakt met Loria." zeg ik bot tegen hem, hij kijkt me even vreemd aan maar trekt me dan tegen zich aan. "Goed gedaan, Nialler." zegt hij trots. Hij knuffelt me en wenkt Liam, alsof het iets is dat gevierd moet worden.
Niet veel later paraderen de cheerleaders het veld op, Loria helemaal achteraan met een lach die duidelijk nep is. Ze loopt naar me toe en drukt een kus op mijn wang. Ze kijkt me triest aan en haar lippen maken de woorden: "Speel nog even mee." Alsof ze er nog niet klaar voor is.
Ik knik en knuffel haar, verzeker haar dat het wel goed komt. Ze wilt gaan, maar ik houd haar tegen.
"We zijn niet gemaakt om een relatie te hebben, maar we kunnen wel eens vrienden proberen te zijn? Dat hebben we nog nooit gedaan?"