L

Alice Potter

Niet veel later zie ik Lily en Severus de herberg verlaten vanaf het tafeltje van Lucy. Vanuit mijn ooghoek zie ik dat James me verbijsterd aanstaart, maar ik besteed er geen aandacht aan. Als ze weg zijn, kijk ik Lucy aan. ‘Waar zullen we straks heen gaan?’
Lucy haalt haar schouders op. ‘Ben je al bij het Krijsende Krot geweest?’ Ze neemt een slok van haar boterbier en kijkt me vragend aan.
‘Ik denk het niet,’ zeg ik.
‘Dan gaan we daar eerst heen en vervolgens nog langs de snoepwinkel.’ Dat laatste klinkt als een eis, waardoor ik begin te grinniken.
‘Wat?’ Oprecht verbaasd kijkt ze me aan.
Ik stop meteen met lachen. ‘Niks hoor.’
‘Ik heb gewoon zin in snoep,’ moppert ze.
Alleen al de toon waarop ze het zegt, maakt me weer aan het lachen, maar dit keer doet ze met me mee. Ik voel een hand op mijn rug. ‘Volgens mij is James in shock,’ fluistert Remus als ik naar rechts kijk, hij knikt grijnzend in James’ richting en loopt dan weer verder, richting de toiletten.
Ik kijk naar James, die met zijn glas in zijn handen geklemd levenloos voor zich uit zit te staren. Even krijg ik medelijden, maar dan bedenk ik me hoe hij tegen Severus doet en het verdwijnt meteen.
‘Wat is er met hem aan de hand?’ vraagt Lucy, die mijn blik volgt.
‘Hij weet volgens mij niet meer wat hij moet doen.’ Ik haal mijn schouders op en zie dat haar glas leef is. ‘Zullen we gaan?’
Ze knikt en staat op. ‘Hij ziet er wel zielig uit,’ mompelt ze, terwijl ze haar jas aantrekt.
‘We nemen wel een lolly voor hem mee.’

We staan voor een groot huis, aan de rand van het dorp. Het ziet er lichtelijk vervallen uit, maar het is een mooi huis geweest.
‘En waarom heet dit het Krijsende Krot?’ vraag ik, me bewust van de stilte die rond het huis hangt.
‘Ze zeggen dat het er spookt,’ fluistert Lucy geheimzinnig.
‘Goh…’ mompel ik.
‘Goh?’ vraag Lucy verontwaardigd. ‘Goh? Wat is dat nou weer voor antwoord?’
‘Sorry?’
‘Goh…’ moppert Lucy nog wat na.
‘Waarom denken ze dat het er spookt?’ Ik vind het huis er aardig verlaten uitzien.
‘’s Nachts horen de bewoners geluiden en…’ Ze denkt even na. ‘Tja… Het ziet er toch heel spookachtig uit?’ Lucy gaat op een bankje zitten.
Ik ga naast haar zitten. ‘Ontzettend spookachtig,’ antwoord ik, waardoor ze tevreden glimlacht.
Een tijdje blijft het stil en we staren naar het huis, dat nog steeds stil blijft. Ineens voel ik naast me iets bewegen en als ik naast me kijk, zie ik dat Lucy’s schouders schokken en even later hoor ik haar zachtjes snikken. Ik heb geen flauw idee wat ik hiermee aan moet, maar om nou niks te zeggen… ‘Hé, wat is er?’ vraag ik zacht, mijn hand leg ik op haar schouder.
Het duurt even voordat ze het voor elkaar krijgt iets te zeggen en ik wrijf zachtjes met mijn hand over haar rug. ‘Ik ben verliefd,’ zegt ze zacht, terwijl ze wat tranen van haar wangen veegt.
‘Maar dat is toch niet erg?’
‘Ik weer bijna zeker dat het niet wederzijds is.’
‘Dat kun je toch niet zeker weten? Misschien-’ Verder kom ik niet, want ik word onderbroken door Lucy, die haar lippen op de mijne drukt.