134~

Laura PoV
'Tom..' mompelde ik zacht. we stonden net iets te dicht tegen elkaar om een normaal gesprek te kunnen houden. 'Laura... echt, ik zweer het.. hij staat er al lang, ik ben eraan gewend geraakt dat die daar staan...het is niet dat...' ik knikte met een kleine glimlach. Tom kon nog steeds niet liegen tegen mij. Maar ik deed alsof hij niet loog. 'Het is gewoon de gedachte dat ik, als klein kindje, moet toekijken hoe jij en Barbara...' ik rilde bij de gedachte. 'Oh,wees maar niet bang, dan leg ik de foto's gewoon plat. ze is nogal jaloers.' zei hij glimlachend. 'EN ik zou niet willen dat kleine kindjes dingen zien die niet voor hun oogjes bedoeld zijn.' zei Tom lachend, waarna hij me in mijn buik porde. 'Dat is...' begon hij toen ik een tweede deur open deed. 'Bills kamer.' zei ik lachend, ook al was hij rommelig, het was minder erg dan die van tom, en er stond een Make-up tafel met stijltang en zo. niet meteen iets wat leek op TOms 2de slaapkamer. Tom hield een paar deuren verder een deur open. 'Je wilt de badkamer niet eens zien' zei hij plagend, met een gespeeld walgende blik in zijn ogen. 'en die ander zijn logeerkamers. Geïnteresseerd?' vroeg hij lachend. ik haalde mijn schouders op, maar ik had er meteen spijt van. Het was duidelijk dat hij mijn misschien, gemeend opnam. ik wou hem om een of andere rare reden niet ... teleurstellen.
Ik liet me de kamer insleuren en zag meteen de witte vleugelpiano staan, langs de muren stonden nog een stuk of 10 akoestische gitaars, basgitaars, elektrische gitaars... micro's, een drumstel... 'Oh ja, ons repetitiekot van tijd tot tijd.' zei TOm zacht. 'Wat vind je?' vroeg hij nieuwsgierig. 'Sexy.' zei ik met mijn ogen op de piano gericht. 'Nee, ik bedoelde de instrumenten. Niet ik.' zei hij lachend. ik rolde met mijn ogen. Dit was zo typisch Tom.

Nah nah, toch geen 'speciaal' moment tussen Laura en Tom...