O56.

"Het is hier prachtig." lacht hij en hij trekt zijn sjaal op tot over zijn lippen en zijn neus. Ik kijk hem een beetje gemeen aan, zoiets kan hij op deze plek niet doen!
Ik schudt hevig mijn hoofd. "Jawel, het is hier wel mooi!" oppert hij als reactie en ik zucht en haal zijn mond-bescherming weg. "Wil je me niet zoenen? Ik heb geen herpes ofzo." zeg ik, beledigd door het kleine gebaar. Of hij het nu wilt of niet, ik druk mijn lippen op de zijne.
"Ik had het gewoon koud." verontschuldigd hij zich, lachend. Hij had meteen door dat ik er maar mee aan het lachen was. Hij rolt me om in het gras, koel aanvoelde, maar toch niet koud.
Hij duwt hebberig een zoen op mijn mond en ik moet er meteen van lachen, de opwinding was te groot. Het was hier te mooi, de plek was te perfect en het was heerlijk geniepig. Ik ga rechtop zitten en trek hem ook in een zittende houding. Ik besluit op zijn schoot te gaan zitten en zijn hoofd tussen mijn twee handen te houden.
"Zeg me, please, dat dit voor eeuwig is." smeek ik op een heel lage toon tegen hem, stiekem wil ik niet eens dat hij het hoort.
"Ik kan enkel hopen." zegt hij serieus, in mijn ogen starend. Ik kijk meteen naar beneden, die blik deed me zo enorm blozen.
Mijn blik kruipt elke seconde een millimeter hoger, ik wil zijn ogen terug zien, maar als zijn mond, zijn perfecte lach, in beeld komt, houd'k me niet langer in.
Ik stort me op zijn perfecte gelaatstrekken en voel hoe onze lippen eerst duwen, dan neem ik het roer in handen.
Ik mag misschien maar een matroos zijn, maar ik had genoeg gezag om van deze duw-zoen, een geweldig innige zoen te maken.
Onze tongen houden een hanen gevecht, plagen elkaar en Harry duwt me op het gras en verwikkelt zijn lichaam met dat van mij.
Zachtjes, bijt hij nu en dan op mijn lip. Het was helemaal gepast en liet me speciaal voelen. Als hij weg trekt, trekt hij mijn lip zachtjes mee, om dan weer te lossen en zijn gezicht in mijn nek te begraven en daar zachte kusjes te plaatsen.