Hoofdstuk tien: Jealousy • 10.3

‘Ik vind je leuk,’ waren de woorden die opeens uit Matthew ’s mond stroomden. Yeah, obviously.. Jules had eigenlijk wel verwacht om die woorden ooit van hem te horen, maar nu ze het hem hoorde zeggen klonk het best wel vreemd. Ze kon niet ontkennen dat zijn verschijning haar koud liet. Helemaal niets zelfs.
‘Ik had niets moeten zeggen..,’ constateerde Matthew toen ze na een tijdje nog steeds geen antwoord gegeven had. Hoe had hij ook met zijn stomme kop kunnen denken dat ze hetzelfde voor hem zou voelen? Natuurlijk waren ze al jaren beste vrienden, en waarschijnlijk zag ze hen gewoon niet anders dan dat. Hij had gewoon zijn mond moeten houden, dan hadden ze tenminste het gênante gedeelte kunnen overslaan.
‘Nee, Matthew wacht!’ probeerde Jules vlug toen hij aanstalten maakte om van haar weg te wandelen. Ze besefte dat als ze nu niet zou reageren alles gewoon verpest zou zijn. Dan was het niet eens zeker of hun vriendschap het wel zou overleven.
‘Ik zag ‘m gewoon niet aankomen, vandaar dat ik niet meteen reageerde,’ mompelde ze zachtjes. Het was moeilijk om dit te doen, maar het was waarschijnlijk wel het juiste. Dat hoopte ze althans, want die fout zou ze dan niet meer recht kunnen zetten.
‘Geeft niet, ik snap het wel..,’ antwoordde Matthew daar weer verward op. Hij was in ieder geval al blij dat ze weer gewoon praatte. Hij hield er gewoon niet van wanneer ze haar mond gewoon hield. Dat was gewoon frustrerend..
Ze wou net haar mond weer openen om wat te gaan zeggen toen er iemand anders haar aandacht trok. Haar humeur zakte onmiddellijk onder het nulpunt toen ze de krullenbol nonchalant tegen een boomstam zag leunen. Hij hield haar dus weer in de gaten. Vlug klapte ze haar mond weer dicht en vergat wat ze tegen Matthew wou zeggen.

Een gemene grijns vormde zich op haar lippen toen er een idee in haar opkwam. Het was inderdaad heel erg gemeen van haar, maar op dit moment wou ze Harry gewoon kloten. Het was nu niet bepaald leuk dat hij haar overal stond te bekijken. Alsof iemand haar zou geloven wanneer ze vertelde dat hij haar gebeten had..
Haar vingers sloten zich om de kraag van Matthew ’s jas heen waardoor ze hem dichter naar zich toe trok. Het duurde niet lang voordat ze zijn lippen gevonden had, die overigens heel erg zacht aanvoelden. Het was een aangename verrassing.
Matthew schrok in eerste instantie van haar plotselinge handeling, maar liet het daarentegen niet aan zijn hart komen. Zijn armen wikkelden zich om haar middel heen terwijl hij met volle overgave haar kus beantwoordde. Het was slechts een kwestie van tijd voordat hun tongen ook begonnen met een vrolijk spelletje.
Harry Styles was daarentegen een heel stuk minder vrolijk. De plotselinge woede die hij plots voelde opkomen was van zijn gezicht af te lezen. Zijn groene ogen hadden weer een zwarte kleur gekregen, maar ook zijn handen waren tot vuisten gebald. Al snapte hij niet waarom hij het zo erg vond om naar het beeld te kijken.
Om ongelukken te voorkomen draaide hij zich om en beende weg. Gelukkig stonden er geen voorwerpen in zijn weg, die hadden het anders helaas niet overleefd. Op dit moment wou hij gewoon alles kort en klein slaan. Hij schrok nog erger van het feit dat hij iets nats over zijn wang voelde rollen. Hij veegde de traan bruusk van zijn wang met de rug van zijn hand. Hij huilde. Hij huilde voor het eerst in 120 jaar, voor haar.