5.6 Alisha Jacky Carter

Als ik de volgende ochtend wakker wordt voel ik iets kloppen in mijn hoofd. Alsof er iemand met een hamer van binnen aan het slaan is en ik voel me te beroerd om mijn ogen te openen. Mijn hoofd ligt op iets dat zeker niet mijn kussen kan zijn en ik denk niet dat ik wil weten wat het wel is. Het eerste wat me te binnen schiet is een avond waar ik weer veel te veel heb gedronken en uiteindelijk bij een wildvreemd persoon in bed ben beland. Dat is overigens iets wat me nog nooit is gebeurd, dat bij een vreemd persoon in bed belanden. Victoria en de andere letten goed op me.
Wanneer ik eindelijk zo ver ben om mijn ogen te openen schrik ik ik nog veel meer als ik verwacht had. Want de persoon waar ik bij lig is niemand minder als Justin. Maar al snel kalmeer ik. Zodra ik besef dat het eigenlijk maar Justin is en weer bijna precies weet wat er gebeurd is. Waaom heb ik altijd van die ochtendproblemen? Dit zal wel komen door mijn val over de muur van gisteren? Die er geweldig moet hebben uitgezien, helaas voor de wereld heeft niemand het gezien en vond Justin me tussen de struiken. Wat al erg genoeg was.
Als ik mijn hoofd optil van zijn borstkas wordt hij meteen wakker. 'Sorry', stamel ik. Een klein glimlachje siert zijn gezicht. 'Je hoeft toch geen sorry te zeggen. En er is niks gebeurd hoor. Als je je dat soms afvraagd', lacht hij. Ik voel hoe het bloed naar mijn wangen stijgt en draai mijn hoofd de andere kant op. 'Nee, dat dacht ik eigenlijk helemaal niet', zeg ik dan. Ondanks dat het er misschien niet zo uitziet spreek ik wel de waarheid. 'Ik heb hoofdpijn', klaag ik een paar minuten later. 'Misschien moet je niet meer over muren proberen te klimmen', stelt hij al grinnikend voor. Even moet ik ook lachen, tot ons gesprek verstoort wordt door iemand die klopt op de deur.
'Onder de dekens', sis ik tegen Justin. Niet iedereen hoeft te weten dat we vannacht bij elkaar geslapen hebben. Ondanks dat er niks is gebeurd, maar dat geloven ze natuurlijk nooit. Justin kijkt me wat vragend aan. 'Nu', sis ik nogmaals en wat dwingender. 'Jaa', roep ik richting de deur. Justin is nog maar net verdwenen als Selena in de deuropening verschijnt. 'Je bent er', zegt ze opgelucht. 'Hoe ben je binnengekomen'. Haar oog valt even op de plek waar Justin ligt, maar ze zegt er niks over. 'Ik eh, de achterdeur was open', mompel ik. 'Oké, ik wilde alleen maar even zeggen dat we zo gaan ontbijten en dan misschien wat leuks kunnen doen met ze allen. En gister misschien vergeten'. Ze zwijgt even. 'Als jij dat tenminste ook wil', zegt ze dan iets zachter. 'Het is al goed', zeg ik met een glimlach. 'Ik maak me even klaar en dan kom ik naar beneden'. Ze knikt en wil de deur achter zich dicht doen maar bedenkt zich dan toch. 'Oh en heb je Justin misschien gezien?' Ik hoor een kort lachje van onder de dekens en kijk met een gezicht dat niets verraad naar Selena. Zo te zien heeft ze niks gehoord. 'Nee, geen idee waar hij uithangt', zeg ik dan. 'Misschien in de tuin', roep ik nog voor ze de deur sluit.
Justin komt al proestend van het lachen weer boven de dekens uit. 'Dat was een mooie', lacht hij. Ik sla mijn hand voor zijn mond en leg mijn vinger op mijn lippen. 'Even stil, straks komt ze terug', fluister ik. Ik hoor voetstappen langs lopen en voel iets nats over mijn hand gaan. Zodra ik besef dat het Justin zijn tong is komt er een harde 'Ieeeehl' uit mijn mond. De deur van de kamer vliegt meteen open en ik trek de dekens hoog over Justin heen. In de geopende deur staat Ryan die me met opgetrokken wenkbrauwen aankijkt. 'Wat is er', vraagt hij.
Ik veeg mijn hand snel af aan de deken. 'Spin', piep ik dan en Ryan begint te lachen. Net als Justin, die gelukkig niet boven het gelach van Ryan uitkomt. Dan loopt hij verder naar beneden. Ik klim het bed uit, sluit de deur en leun er met mijn rug tegen aan. Justins hoofd verschijnt ook weer met een grote grijns. 'Dit. Doen. We. Nooit. Meer', lach ik dan.

Alweer laatste dagje weekend. Heb 40-minutenrooster, dus het kan zijn dat er ineens wat meer stukjes verschijnen deze week. Erg/