XLVII

Alice Potter

‘Alice!’
Net als ik de Grote Zaal uit wil lopen, hoor ik Lily mijn naam roepen. Ik draai me om en zie dat ze met Severus mijn kant op komt lopen. Althans, ik zou het niet meteen lopen noemen… Lily huppelt meer en Severus sloft wat achter haar aan. Ik laat mijn ogen even in James’ richting schieten, maar James is echter niet meer waar ik hem heb achtergelaten en ook Sirius is verdwenen.
‘Alles goed?’ Lily kijkt me bezorgd aan.
Ik glimlach en knik even, waarna ik een vluchtige blik op Severus werp. Hij staat met zijn handen in zijn zakken en zijn ogen op de grond gericht achter Lily te wachten.
‘Je gaat nog steeds me ons mee, toch?’
‘Ja.’
‘Mooi. Zien we je dan na de lunch bij de trap?’
‘Is goed.’ Ik glimlach nog een keer naar haar en laat dan mijn ogen weer naar de tafel van Griffoendor schieten. James en Sirius zijn echt nergens te bekennen, maar daarnet zaten ze er echt nog… Ik had ze toch moeten zien weggaan.
Lily glimlacht nog een keer naar me, met een bezorgde blik in haar ogen, en verlaat dan samen met Severus de Grote Zaal.

Pas als ik op de afgesproken tijd en plaats op Lily en Severus sta te wachten, zie ik James weer. Hij is druk in gesprek met Sirius, die vlakbij Marinda en haar kibbelende vriendinnen staat. Remus staat op een veilig afstandje toe te kijken. Als hij me zie, glimlacht hij en komt op me af lopen.
‘Wens me alsjeblieft succes,’ fluistert hij wanhopig als hij me bereikt heeft.
‘Hoezo?’ Geamuseerd kijk ik hem aan.
‘Ik zit de hele dag alleen met James opgescheept. Hij is echt verschrikkelijk als we in Zweinsveld zijn, dat kleine kind…’ mompelt hij.
‘Ben je er klaar voor?’ Lily staat ineens naast me en kijkt me vriendelijk aan.
‘Ja.’ Ik probeer te klinken alsof ik me niet net een ongeluk geschrokken ben, maar aan Remus’ gezicht te zien heeft hij het wel opgemerkt.
‘Succes met James,’ zeg ik tegen hem.
‘Veel plezier, hoor.’ Hij glimlacht nog even naar Lily en loopt dan richting James, die volgens mij nog net niet staat te springen.
‘Dus…’ Lily glimlacht onheilspellend en haakt haar arm door de mijne. ‘Wat was dat?’
‘Wat was wat?’
‘Met Remus?’
‘Dat was Remus.’ Ik zucht. ‘Kijk, als je zo gaat beginnen kan ik het ook over Severus vragen.
Ze blijft me op dezelfde manier aankijken, maar laat het onderwerp rusten.
‘Severus!’ Ze laat mijn arm los om naar hem te zwaaien.