018.

Lucy pov.
“Geef maar hier.” zeg ik tegen haar. Ze komt met mijn mobiel in haar uitgestrekte arm naar mij toelopen. De verbazing is nog steeds op haar gezicht af te lezen. Ergens vind ik het wel een enorm grappig gezicht. Als ik mijn Iphone dan weer veilig in mijn eigen handen heb open ik het sms’je.
Oké top(:, half 8 voor het X-Factor huis? Xx lees ik. Ik stuur nog een instemmend sms’je. Daarna kijk ik dan verder mijn inbox want ik had nog steeds zo’n ongelezen sms icoontje boven in mijn beeldscherm. Ik zie dat ik er weer een van Sarah heb verder hebben ook Nicole en Olivia ge-sms’t. Als eerste open ik die van Nicole aangezien ik die het langste niet had gesproken.
Ik hoorde van Sarah dat je gaat daten met Harry?! Wie, hoe, waar, wat, wanneer, Ik wil alles weten. Maar dan ook echt ALLES! Haha xoxo. Ik moet lachen. Soms is Nicole echt te hyper om een simpel iets. Ik antwoord haar snel dat Sarah gelijk heeft en dat ik overmorgen met hem afspreek.
Daarna open ik het sms’je van Sarah. Enenen? Wanneer gaan jullie nou afspreken? Let me know, ok? Xxx staat er.
We gaan overmorgen afspreken, dus dan hoor je zaterdag wel hoe het geweest is.(; xxxx antwoord ik haar. Het sms’je van Olivia is vrijwel hetzelfde dus geef ik haar ook hetzelfde antwoord. Daarna leg ik mijn Iphone weer op de tafel neer. Ik kijk nog zo’n kwartiertje tv totdat mijn moeder roept dat het avondeten klaar is.
Na het avondeten trek ik makkelijke kleren aan en ga gezellig met mijn moeder en zusje tv kijken. Met een pot thee en koekjes kijken we naar allerlei vage programma’s op tv. Toch geniet ik er wel van, want samen met mijn moeder en zusje een avond op de bank tv kijken is ook alweer eeuwen geleden. Rond een uur of elf ben ik dan alsnog dood op. “Ik ga naar bed, weltrusten.” zeg ik terwijl er een geeuw uit mijn mond ontsnapt. “Weltrusten Luc.” antwoorden Mama en Leah in koor. Ik poets mijn tanden nog en doe snel mijn pyama aan voordat ik in mijn bed ga liggen. Als ik dan in mijn bed lig ben ik binnen een paar minuten al in dromenland.
’s Ochtends als ik wakker wordt heb ik hetzelfde ritueel als de afgelopen dagen. Ook in de X-Factor studios is het ritme hetzelfde. Eerst trainen we met Nicolo Festa in de trainingsruimte en daarna op het podium. Daarna oefenen we met Diva Fever en als laatste leren we de dans voor Wagner. Als ik dan om zes uur alleen in de bus terug naar huis zit ben ik dood maar dan ook doodop. En dat terwijl ik vanavond met mijn moeder nog even zou kijken bij het meubelcentrum waar ze een leuke bank heeft gezien.
“Wat vind je van deze bank?” vraagt mijn moeder aan me. “Huh?” antwoord ik slaperig. “Wat je van deze bank vind?” “Oh sorry, ik was op deze bank hier zo bijna in slaap gevallen. Waar ik op zit vind ik dus wel leuk.” M’n moeder heeft er ondanks dat ik zo moe was toch op gestaan mee te gaan naar de meubelzaak. Daardoor slaap bijna op ongeveer om de vijf banken waar ik op zit. Dat ze het nog niet zat is met me is een wonder. Om ongeveer half tien is ze het dan toch zat en gaan we eindelijk naar huis. Meteen als we thuis zijn strompel ik vermoeit naar boven en ga meteen slapen. Zelfs ook al is het pas half 10.
De volgende ochtend gaat alweer om half acht mijn wekker. Zuchtend sta ik op. Het hele X-Factor avontuur is wel leuk maar met die vroege starttijden voelt het net zoals school. Gisteren zijn de choreografieën voor alle dansen afgerond dus vandaag oefenen we de dans alleen maar op het podium zodat mensen niet tegen elkaar aan lopen per ongeluk of zoiets. Morgen gaan we met de outfits voor de show oefenen maar gelukkig vandaag nog niet. De hele ochtend breng ik vrijwel in m’n eentje door aangezien de eerste dans die we oefenen met Wagner is. Uiteindelijk zijn we daar rond 11’en me klaar en komt Olivia ook.
Als we de dans van Diva Fever hebben geoefend lopen ik en Olivia samen naar de kantine om te lunchen. Onderweg komen we de jongens van One Direction tegen. Olivia begint meteen enthousiast met ze te praten. Dan zie ik Harry op me afkomen. “I still see you tonight, right?” vraagt hij iets onzeker. “Sure” antwoord ik met een glimlach. “Great, tot vanavond dan. Oja, trek iets gemakkelijks aan.” antwoord hij nu met een zelfverzekerde grijns. “I will.” Ik zeg de andere jongens nog gedag en sleep Ollivia dan weer verder meerichting de kantine. Ik heb enorme trek. Best logisch, ik heb sinds vanochtend acht uur niks meer gegeten, wat nu vijf en een half uur geleden is. En dat terwijl ik wel de hele ochtend heb gesport.

Oke jullie zijn vet lief om me zomaar kudo's te geven. Me likes<3
en ik vind Louis hierin geweldig:

Oja en onwijs thanks voor de reacties met opbouwende kritiek want dan kan ik eraan werken en de story ook voor jullie leuker/leesbaarder maken. Dus blijf dat vooral doen(: