69| To be onest...
De dagen die volgde, meed Fay Draco het meest. Ze kon hem gewoon niet aankijken tot ze zeker wist wat ze tegen hem moest zeggen. Tegelijkertijd probeerde ze te hard om heel lief te zijn tegen Ron. En niet te laten merken wat ze echt voelde. De combinatie van die twee dingen putte haar soms zo uit. Dat ze amper energie overhield om dingen te doen die niet spoorde. En dat merkte heel wat mensen.
''Fay is de laatste tijd echt rustig, vind je ook niet?''Zei Ginny toen ze op een woensdagmiddag samen met Harry op de binnenplaats zat.
''Minder druk dan normaal, maar wel nog steeds druk''Zei Harry schouderophalend. Hij wist echter dat Fay maar voor 35% spoorde.
Die andere 65% was hem een raadsel. ''Nee, ze is zichzelf niet. Ik bedoel, ze bespringt geen mensen meer en ze heeft al tijden geen nieuwe woorden meer verzonnen.''Zei Ginny neerslachtig en ze keek Harry even aan.
''Is dat geen teken van dat ze misschien normaal wordt?''Zei Harry. Eigenlijk zat hij met zijn gedachten ergens heel anders. ''Normaal wordt?!''Gilde Ginny plotseling bijna, ''Fay is al normaal, hoor! Ze is gewoon zichzelf en dat is goed genoeg. Van mij hoeft ze niet te veranderen als je dat soms bedoelt!'' ''Ginny, rustig... Dat bedoelde ik niet''Zei Harry vlug, ''Ik bedoel gewoon dat ze misschien niet meer zo kinderlijk blijft, maar iets serieuzer wordt.'' ''Nee, dat is het niet.''Zei Ginny bits. ''Misschien zit het haar nog steeds dwars dat Hermione geen vriendinnen meer met haar wil zijn.'' ''Ik denk het nie-''Maar Ginny negeerde Harry. ''Ik bedoel, ze was wel beste vriendinnen met Hermione. Ze is er vast nog niet overheen dat Hermione haar een soort van heeft gedumpt voor andere meiden. Daarom is ze zo rustig, ze heeft een worsteling met zichzelf in haar hoofd!''Zei Ginny en ze zei het alsof ze net de ontdekking van de eeuw had gedaan. ''Ginny volgens mij zit je er nogal naast''Maar Harry droog werd weer genegeerd en vervolgens zette Ginny het op een lopen. ''Waar ga je heen?!''Riep Harry haar na. ''De bibliotheek''Antwoordde Ginny zonder om te kijken en vervolgens verdween ze door de grote poort naar binnen.
Het was rustig in de bibliotheek zoals altijd. Maar de rust werd al gouw verstoord door een roodharig meisje dat binnen kwam stormen en tegelijkertijd een paar boeken om stootte. ''Kan het nog harder!''Siste Madame Rommela boos. Aangezien ze net langs kwam lopen. ''Sorry''Mompelde Ginny en ze schoot snel langs haar heen. Ginny wist waar ze naar op zoek was. Hermione moest hier ergens zijn, want ze was hier voornamelijk vaak tijdens vrije middagen. Het duurde echter een tijdje voor dat Ginny eindelijk de grote bos krullen van Hermione zag. Omringd door boeken zodat je bijna haar gezicht niet zag. Hermione leek zowel vermoeid als chagrijnig terwijl ze haar perkament vol schreef.
Ginny dacht geen seconde langer na en ging tegenover haar zitten.
''Hallo, Hermione''Zei ze zo vrolijk als mogelijk was met haar humeur.
Hermione keek een beetje verschrikt op en leek nogal verbaast toen ze Ginny zag zitten. ''Hallo''Antwoordde ze echter een beetje teruggetrokken. ''Hoe gaat het? Weet je wat laat ik dat maar niet eens vragen. Ik kom wel gewoon meteen ter zake, waarom praat je niet meer met ons?''Zei Ginny iets killer. Het was echter de bedoeling dat Hermione zich aangevallen moest voelen. ''Waarom ík niet meer met jullie praat? Jullie praten niet meer met mij sinds 'Fay' zogenaamd beweerde dat mijn vriendinnen bedriegers zijn''Snauwde Hermione, ''Het was me al duidelijk welke kant jullie hadden gekozen. Dus waarom zou ik nog een poging wagen om in contact met jullie te komen?'' Ginny snoof, ''Welke vriendinnen? Ik zie ze hier nergens''Zei ze minachtend. ''Ze zijn in de leerlingenkamer''Zei Hermione, maar ze kreeg even roze blosjes op haar wangen. ''Tuurlijk... Hé, wat is dat?''Ginny keek naar het perkament waar Hermione verwoed op had geschreven en trok het weg bij Hermione.
''Geef terug, Ginny!''Snauwde Hermione en ze deed tevergeefse pogingen om het perkament te grijpen. ''Toverdranken werkstuk... Bla Bla.. Trish Skotfield?!''Ginny keek Hermione fronsend aan. ''Hermione, waarom maak je haar werkstuk?'' ''Alsof ik dat nooit voor jullie heb gedaan!''Verdedigde Hermione zich. ''Wij lieten je niet al het werk doen. Je haalde alleen de fouten eruit, dat weet je best!''Snauwde Ginny boos. Hermione trok het perkament boos uit Ginny's handen, ''Begin jij nu ook al?''Zei ze kwaad. ''Ja, misschien wel ja! Die vriendinnen jouw zijn zo fout als het maar kan. Dan prefereer ik nog liever Malfoy dan van die achterbakse leugenachtige trutten.''Zei Ginny boos en dat pikte Hermione zeker niet. ''Dat neem je terug!''Gilde ze haast en ze stond zo vlug op dat haar stoel omviel. Ginny volgde haar voorbeeld en keek haar uitdagend aan. ''Dwing me, maar''Zei ze zacht en alsof het op commando was trokken ze allebei tegelijkertijd hun toverstok. ''HÉ! WAT MOET DAT DAAR! STOKKEN WEG OF JÚLLIE GAAN ERUIT!''Riep Madam Rommela woedend vanaf een afstandje. ''Laat maar, ik ga al''Zei Ginny terwijl ze haar toverstok weer zorgvuldig opborg. ''Als jij kiest voor die stomme trutten, dan mij best. Maar die meisjes hebben je niet al die jaren gesteund of zijn dan maar ook ooit voor je opgekomen. Ik weet niet of jij je het nog herinnerd, maar Ron spuugde een week slakken voor jouw. Omdat hij je wilde verdedigen tegenover Malfoy. Harry redde zowat je leven toen jullie werden aangevallen door honderd dementors en Fay was de gene die je gezelschap hield toen je ruzie had met Ron over Kruml.
Voornamelijk dacht ik dat jij de slimste heks van onze generatie was Hermione, maar ik had het mis.'' Met die woorden verliet Ginny de bibliotheek en liet Hermione achter. Hermione zette haar stoel weer recht en liet zich er vervolgens in zakken. Even keek ze alleen maar voor zich uit maar toen begon ze plots te huilen. Alle opgekropte gevoelens die ze had ingehouden kwamen er in een keer uit. Ze had iedereen eigenlijk al vanaf dag een van de ruzie gemist. En nu kon ze zichzelf niet steeds wijsmaken dat ze ongelijk hadden.
''Eigenlijk''Zei een stem boven haar, ''had ze je gewoon keihard voor je kop moeten stompen. Want je gedraagt je echt belachelijk.''
Hermione keek met een betraand gezicht op naar Peeves. Die boven haar zweefde, zijn tong uit stak en door het plafon verdween.
Reageer (7)
i love your story! <3
1 decennium geledenOhhh...
1 decennium geledenVERDER
1 decennium geledenAls je je al niet prut genoeg voelt, komt Peeves er bij. Way to go x'3
1 decennium geledenaw best wel zielig voor hemelien
1 decennium geledenmeer pleas!!