Hoofdstuk negentien: Complete the puzzle • 19.2

Belle voelde hoe Liam’s arm van haar schouders gleed en hoe de grond onder haar voeten verdween. Een geschrokken gilletje verliet dan ook haar mond. Aan de lach, die afkomstig was van de persoon achter haar, kon ze al horen wie het was. Eigenlijk was het ook maar één persoon die zoiets zou flikken, daar hoefde ze niet eens bij na te denken.
‘Louis, idioot! Zet me terug neer!’ Beval ze hem onmiddellijk. Liam was inmiddels ook gestopt met lopen en had een geamuseerde grijns op zijn gezicht staan. Hij wist wel dat Louis haar mocht, en omgekeerd ook. En de mensen die Louis mocht werden altijd het slachtoffer van zijn, soms flauwe, grappen. Gelukkig duurde het niet lang voordat Belle de harde grond alweer onder haar voeten voelde.
‘Ook fijn om jou weer te zien mevrouw Vincent!’ Begroette Louis het meisje vrolijk terwijl zijn arm op haar schouders bleef rusten. Hij vond het altijd geweldig leuk om haar te laten schrikken, wat hij dan ook regelmatig gewoon deed. Ze gaf hem dan iedere keer wel weer een preek, maar daar kon hij best mee leven.
‘En ik wil je vriendelijk vragen om me niet meer zo te laten schrikken, Tomlinson.’ Antwoordde Belle weer met een overdreven glimlach op haar gezicht. Ze hief haar hand op en klopte vervolgens even zachtjes tegen zijn wang om haar woorden nog wat kracht bij te zetten. Daarna schudde ze zijn arm weer van haar schouders af.
‘Ik dacht dat je al lang bij Zayn zou zijn!’ Mengde Liam zich nu ook in het gesprek. Normaal was Louis altijd degene die voor iedereen anders op de afgesproken plek was. Misschien had hij zich wel verkeken op de klok ofzo. Je wist maar nooit.
‘Nah, ik dacht vanmorgen bij mezelf: laat ik eens gek doen!’ Liam had moeite om zijn lach in te houden na dat antwoord, en zag dat ook Belle de grootste moeite moest doen. Als er één ding zeker was, was het wel dat Louis Tomlinson over het algemeen gewoon een gek persoon was. Daar was iedereen het gewoon mee eens.
‘Daar hoef je heus geen extra moeite voor te doen Lou.’ Bracht hij dan ook lachend uit. Het was gewoon onmogelijk om hier serieus bij te blijven.
‘Auwch, die deed pijn.’ Louis bracht zijn hand naar de plek waar zijn hart zat en trok een pijnlijk gezicht.

Even later hielden ze stil voor de deur van Zayn Maliks appartement. Belle strekte haar arm uit en drukte het knopje van de bel in. Zachtjes kon ze het geluidje horen. Het duurde niet lang voordat de deur open ging, en een glimlachende Zayn gebaarde dat ze binnen moesten komen. Dat deden ze alle drie dan ook met plezier. Het zou binnen in ieder geval een stuk warmer zijn dan buiten.
‘Louis, je bent laat!’ Een blond hoofd kwam door de deuropening piepen, en dat behoorde natuurlijk toe aan Niall. De twee jongens hadden kennelijk gewoon de rollen omgewisseld voor een keer. Wat op zich best grappig was om te zien.
‘Sorry Niall, ik had nog wat dingen die ik moest afhandelen.’ Herhaalde Louis de zin die Niall enkele weken geleden nog had gebruikt. Belle had natuurlijk geen idee over wat ze het nu allemaal hadden aangezien Liam en Zayn er lachend bij stonden.