Hoofdstuk negentien: Complete the puzzle • 19.1

Hoofdstuk negentien: Complete the puzzle


De straten van Londen waren nat door de vele regen die er de laatste dagen gevallen was. Er ging haast geen dag voorbij dat er weer miljoenen regendruppels naar beneden vielen. Het zou niet lang meer gaan duren voordat de regendruppels in sneeuwvlokjes zouden gaan veranderen. Die zouden de stad dan, op hun beurt, weer helemaal wit kleuren. Ze zouden het entertainment van de kleine kinderen, en vaak ook nog grote kinderen, zijn. Want geef nu toe: wie kon er nu niet aan het prachtige tafereel weerstaan?
Belle en Liam liepen samen door deze straten. Hun vingers waren met elkaar verstrengeld terwijl ze zich rustig voortbewogen. Ze hadden namelijk helemaal geen haast voor een keer. Ze zouden de andere jongens en Felicity in Zayn’ s appartement ontmoeten. Ze hadden nu namelijk vakantie na hun harde werk, en daar wouden ze gebruik van gaan maken. Ze zouden ook gek zijn om dat niet te doen.
‘Wist je trouwens al dat mijn ouders volgende week naar hier komen?’ Liam draaide zijn hoofd een beetje zodat hij naar haar kon kijken. Hij wist het al een tijdje, maar dat had hij bewust verzwegen. Het leek hem nu wel een geschikt moment om het even mee te delen. Hij wist niet of ze hen al wou ontmoeten, dat moest ze zelf maar beslissen. In ieder geval zou hij haar die kans niet gaan ontnemen.
‘Well, I do now.’ Antwoordde Belle een beetje aarzelend. Ze wist heus wel wat hij daarmee wou zeggen, maar ze wist nog niet zeker wat er ermee ging doen. Ooit zou ze zijn ouders wel een keer moeten ontmoeten, daar kon ze gewoon niet onderuit.. Maar misschien was ze daar nu nog niet helemaal aan toe.
‘Je moet je tot niets verplicht voelen..’ Verduidelijkte Liam vlug toen hij zag dat ze aarzelde. Hij ging haar echt niet dwingen om een saaie avond met zijn ouders door te brengen. Begreep hem niet verkeerd: hij hield van ze. Al kon hij best begrijpen dat het gewoon niet leuk was om de hele tijd vragen te moeten beantwoorden.

‘Ik zal erover nadenken.’ Zei Belle met een kleine glimlach op haar gezicht. Ze ging nu nog geen beslissing maken die dan later misschien de verkeerde zou zijn. Liam knikte begrijpend en trok haar wat dichter naar zich toe. Hij zou haar keuze respecteren, welke het dan ook zou mogen zijn. Hij zou het zelf ook niet leuk vinden om gedwongen iemands ouders te ontmoeten. Zeer zeker niet.
‘We zijn er bijna.’ Ze moesten nog een klein stukje lopen voordat ze bij het appartement van Zayn zouden aankomen. Ook gokte hij dat Louis waarschijnlijk al aanwezig was, die was namelijk echt altijd op tijd. Waarschijnlijk zou Niall dan ook weer degene zijn die weer eens te laat aankwam. Achja, dat was hij inmiddels wel gewend.
‘Das goed, want ik begin het echt koud te krijgen.’ Klaagde Belle. Ze mocht zich dan wel warm aangekleed hebben, toch drong de koude nog door haar kleding heen. Liam grinnikte zachtjes en keek zijdelings naar haar.
‘Ocharme.’ Antwoordde hij daar lachend op met een zacht zielig ondertoontje. Hij liet haar hand los en sloeg zijn arm om haar schouders heen. Hij wist dat dat waarschijnlijk wel een beetje zou helpen. Nja, alles voor het meisje waar hij van hield.