Hoofdstuk zeventien: Finish what I started • 17.2

Zijn lippen drukten zachtjes tegen die van haar terwijl één van zijn handen tegen haar wang rustte. Hij had haar lichtjes achterover geduwd in de zetel waardoor hij nu half boven haar hing. Het duurde niet lang voordat zijn tong voorzichtig langs haar lippen streek, om toestemming vragend. Gewillig gaf ze hem de toestemming waardoor hun tongen een vrolijk spelletje begonnen te spelen.
Belle legde haar armen losjes om zijn nek heen en liet haar vingers door zijn warrige haar glijden. Nu snapte ze volkomen wat hij nog moest afmaken, en je hoorde haar helemaal niet klagen. Haar lichaam schokte eventjes toen de vingertoppen van zijn andere hand over haar zij gleden.
‘Gosh, Liam je vingers zijn koud.’ Zei ze lachend toen ze zijn lippen eventjes los had gelaten. Ze had niet verwacht dat hij echt zo’n koude handen zou hebben. Bij haar wang had ze er in ieder geval helemaal niets van gemerkt.
‘Sorry..’ Mompelde Liam op zijn beurt grijnzend en drukte daarna zijn lippen weer op die van haar. Ze voelden echt zo ongelooflijk zacht aan, net alsof hij zich gewoon in de hemel bevond. Wel, als die er zo zou uitzien wou hij nu per direct vertrekken. Zijn hand gleed ondertussen nog een stukje hoger waardoor haar shirt automatisch ook mee omhoog ging. Maar misschien was dat dan wel zijn bedoeling..
Belle voelde lichte kriebels naarmate hij hoger gleed met zijn hand. Waarschijnlijk kwam het deels door het feit dat het lichtjes kietelde, maar ook door de vlinders die nog steeds in haar maag aanwezig waren. Bij die gedachte glimlachte ze lichtjes tegen zijn lippen aan, en dat voelde hij. Het betekende waarschijnlijk dat ze er plezier in had.

Liam trok zijn hand weer weg en kwam langzaam overeind. Onderwijl nam hij haar hand vast waardoor ze ook automatisch overeind werd getrokken. Het bed in zijn slaapkamer zou waarschijnlijk iets comfortabeler liggen dan de onhandige zetel van daarnet. Toen ze fatsoenlijk rechtstond trok hij haar, zonder een woord te zeggen, in de richting van de slaapkamer. Belle volgde hem gewoon braafjes.
De deur werd dichtgedaan en even later belandde er twee lichamen op het zachte matras van het bed. Liam had al gauw weer haar lippen gevonden en kuste die dan ook liefdevol. Hij had gewoon meer liefde in zich voor haar dan dat hij ooit voor iemand had gehad. Ze speelde het telkens weer klaar om hem sprakeloos te laten. Om hem starend naar haar mooie verschijning te laten zitten. Haar lange vingers die langzaam over zijn wang gleden bezorgden hem gewoonweg rillingen, op een positieve manier. Elke keer weer wist ze een glimlach op zijn gezicht te laten verschijnen. Het leek haar niet eens moeite te kosten, alsof het de kleinste zaak van de wereld was. Het voelde dan ook onwaarschijnlijk goed om te kunnen zeggen dat ze zijn meisje was.
Belle sloot haar vingers om de zoom van zijn geruite hemd heen ter teken dat hij dat maar beter uit kon gaan doen. Gelukkig leek hij de hint te snappen waardoor het stuk stof even later op de grond belandde. Ze wisten allebei dat daar in de loop van de avond nog meer kledingstukken zouden belanden. Het was dan ook zo goed als zeker dat die daar tot morgenochtend zouden blijven liggen.
Liam plaatste één van zijn handen op haar heup. Met de andere ondersteunde hij zichzelf nog steeds zodat ze zijn gewicht niet zou moeten dragen. Dat wou hij haar namelijk niet gaan aandoen. Zijn hand gleed al gauw weer omhoog, onder de rand van haar shirtje door. Hij vond dat het in de weg zat, en dat zou hij haar dan ook duidelijk laten merken.
Et voilà, zo belandde er een tweede kledingstuk op de grond.