Hoofdstuk zeventien: Finish what I started • 17.1

Hoofdstuk zeventien: Finish what I started


Liam keek verbaasd op toen er iemand direct in zijn armen vloog. Hij was nog niet eens fatsoenlijk zijn appartement binnen gelopen. Het kostte hem echter niet veel tijd om uit te vinden wie die persoon was. Lachend sloot hij zijn armen om haar slanke lichaam heen. De opluchting was groot om te ondervinden dat ze er gelukkig nog steeds was. Met zijn voet tikte hij de deur dicht waardoor die in het slot viel.
‘Dat liedje is echt geweldig!’ Belle hief haar hoofd een beetje op zodat ze hem kon aankijken. Ze had de hele tijd aan de radio gekluisterd gezeten, wachtend op de single. Het was zeker en vast de moeite waard geweest want de single was gewoon geweldig. Ze was er haast zeker van dat iedere fan haar mening zou delen.
‘Echt?’ Liam zijn stem klonk nog steeds een beetje onzeker. Het was allemaal maar over hem heen gekomen en hij kon het nog steeds moeilijk geloven. Alles ging gewoon aan een waas voorbij, maar het voelde wel verdomd goed aan. Ter antwoord knikte Belle een keer hevig, in een poging zijn onzekerheid weg te nemen.
‘Het was geweldig.’ Bevestigde ze dan nogmaals luidop. Ze mochten alle vijf zeker en vast trots zijn op zichzelf. Ze wist hoeveel werk de jongens eraan gewerkt hadden, en het resultaat mocht er echt wezen. Ze hadden zoveel talent, en met dat talent hadden ze echt een geweldige single in elkaar gestoken.
‘Well, I’m glad you like it.’ Liam glimlachte lichtjes en woelde een keer door haar bruine haar heen. Dit leverde hem een kwade blik op aangezien ze daar echt niet tegen kon. Belle haatte het gewoon wanneer hij haar haren weer eens door de war haalde. Dat had ze hem al vaak verteld, alleen leek hij dat gewoon aan zijn laars te lappen.

‘Waren er veel fans daar?’ Wou Belle toch wel eens weten. Ze volgde Liam nauwkeurig met haar ogen toen hij zich met een diepe zucht in de zetel liet zakken. In zijn rechterhand hield hij een glas waar wat water in zat. Hij had er net een kleine slok van genomen en slikte die netjes af voordat hij zou antwoorden.
‘Best wel, je hebt geen idee hoe hard die meisjes kunnen schreeuwen.’ Vertelde hij met een brede grijns. De volgende keer moest hij er gewoon aan denken om oordopjes mee te nemen. Misschien zou hij dan iets minder doof zijn na het passeren van die meisjes. Dat idee moest hij echt zeker en vast eens voorstellen aan de jongens.
‘Ik neem aan hard.’ Zei Belle lacherig. Een meisje kon hard schreeuwen, maar als je er dan honderden bij elkaar had, ontplofte de bom gewoon. Ze snapte nog steeds niet hoe de jongens daarmee om konden gaan. Zelf zou ze gewoon gek worden van al die hysterische meisjes. Daarom was het waarschijnlijk ook wel gewoon het beste dat ze niet was meegegaan naar Radio 1.
‘Hmm, dat vergeet ik bijna!’ Liam kwam een stukje overeind en zette zijn glas op het salontafeltje neer. Toen hij zich weer naar Belle draaide zag hij een niet-begrijpende blik op haar gezicht staan. Ze was zijn woorden van daarstraks kennelijk alweer vergeten.
‘Wat vergeet je bijna?’ Wou ze dan ook weten. Ze had echt geen idee over wat hij nu weer aan het praten was.
‘Ik had nog iets om af te maken.’