- 042.

“Hey lieverd! Hoe is het in Londen​? Hannah's vrolijke stem klonk door de telefoon en meteen verscheen er een glimlach op mijn gezicht. Ze leek zo zorgeloos, zo genietend van het leven. Ik drukte mijn telefoon op luidspreker. 'Hey Han, wat leuk dat je belt!' was mijn eerste reactie terug.
“Ik stond net op en toen dacht ik, laat ik die lieverd eens bellen om te vragen of hij misschien nog een slaapplek over had in Londen, ik mis je, ik wil tijd met je doorbrengen!”
Ik keek even het kamertje rond en ik merkte dat ze aan de andere kant geduldig op antwoord wachtte. Ik zou dit met de jongens moeten bespreken, met Amber. Zou het wel verstandig zijn als ze hier zou komen, aangezien ik nog steeds mijn actie om Amber voor me te winnen nog niet had ingezet. 'Ik zal het met de jongens bespreken, goed? Ik bel je zo terug!'
Ik wachtte op haar reactie terug en hing toen op. Meteen stond ik op, om naar de woonkamer te wandelden. Ik wist echt niet hoe de jongens hierop zouden reageren, of ze er blij mee zouden zijn of niet. Hoe Amber zou reageren, of ik misschien haar reactie kon peilen. Ze had altijd een kleine hekel gehad aan Hannah, aangezien ze me niet zo netjes had gedumpt en ik vervolgens bij haar had uitgehuild. Iets was er tussen haar en Hannah wat niemand anders door had, behalve ik.
'Jongens, ik wil iets met jullie bespreken.' mompelde ik meteen, zodra ik de woonkamer binnenwandelde. Met een korte blik door de kamer, stelde ik vast dat Amber op haar eigen kamer zat en ik besloot dat ik het haar later wel zou vragen, als we alleen zouden zijn. De jongens keken me nieuwsgierig aan en gingen bij elkaar zitten aan de keukentafel. Ik haalde even diep adem en zocht ook een plekje op. Op hoop van zege dat dit zou gaan werken.

'Ja, ze mag komen, maar ik denk niet dat je het echt aan ons moet vragen.' mompelde Harry en Liam tegelijk, terwijl ze me even doordringend aankeken. Niall en Zayn hadden schijt en het maakte hun echt niet uit als er nog een meisje bij kwam. Een ringtone schalde niet veel later door de kamer en Niall sprong op. Zodra hij zag wie het was, verscheen er een grijns op zijn gezicht en wandelde hij de kamer uit. Zeker dat zijn vriendinnetje dat was. Zayn hing onderuit op zijn stoel en probeerde een level hoger te komen bij Angry Birds op onze iPad. Harry staarde me aan.
'Ik weet niet of je er verstandig aan zou doen als ze wel zou komen. We weten allemaal dat jullie elkaar leuk vinden en om dan je ex er bij te voegen, is niet helemaal verstandig.' mompelde hij opeens, uit onverwachte hoek. Met grote ogen staarde ik hem aan. Harry kon het niet laten om even aan te duiden dat hij eindelijk eens iemand had die achter hem stond en keek me toen aan.
'Hannah en ik zijn alleen vrienden hoor!' mompelde ik toen verontwaardigd. 'Ik zou nooit met haar terug willen, aangezien ze zo bruut was toen ze het de vorige keer uitmaakte.'
'Waarom zou je haar dan in godsnaam uitnodigen? Je loopt alleen maar te stressen om Amber en dan wil je haar hier naartoe laten komen? Het maakt mij niet uit, maar als je Amber daar mee weg jaagt, ga ik je echt niet troosten als je het moeilijk hebt!' zei Harry nu bot, terwijl hij me even aankeek. Liam knikte, als teken dat hij het eens was met Harry en ik zuchtte. Ergens hadden ze ook wel gelijk ook. Als ik echt terug wilde met Amber, kon ik haar niet uitnodigen. Kon ik haar geen valse hoop geven, als ze dat had tenminste. Nee, het zou niet verstandig zijn als ze zou komen..