- 033.

Versuft staarde ik voor me uit. De hele nachtprogrammering van Nickelodeon was aan me voorbij geschoten en met een duf gevoel staarde ik naar Dora, die driftig Boots probeerde te redden. Het sloeg helemaal nergens op. Ik dacht al gauw terug aan vannacht. Urenlang had ik op Amber ingepraat, haar getroost en geprobeerd op te vrolijken met flauwe grappen. Urenlang had ik met haar in mijn armen gezeten, tot ze zich van vermoeidheid weer in mijn armen liet zakken en vervolgens in slaap zakte. Ik miste hoe het was, hoe het vroeger was en ik realiseerde me ook goed genoeg, dat het nooit meer zoals vroeger zou worden. Amber draaide zich wat in mijn armen, murmelde wat woorden en de stilte keerde weer terug in de ruimte. Onbewust had ik mijn arm nog iets beschermender om haar heen geslagen en hield haar dicht tegen me aan.
De tijd verstreek langzaam, maar door de lichte gordijntjes van de tourbus, kon ik net zien dat het zonnetje al volop scheen en het weer wat drukker op de weg werd. We waren bijna in Londen en zouden daar een week bivakeren in een luxe hotel, vlakbij de plek waar we op zouden treden, de plek waar we zouden verschijnen bij het Capital FM's Summertime Ball. Daar zouden we optreden, naast andere grote sterren en vervolgens zouden we reizen naar Ierland, waar we onze tour zouden starten. Niall was ontzettend blij dat we terug gingen naar zijn landje en dat hij zijn vriendin weer kon zien, die gedurende drie weken met ons mee zou reizen. Misschien was dat ook wel goed voor Amber, even wat meer meisjes dingen om haar heen. Nu zat ze in haar eentje tussen allemaal jongens.
De deur van het slaapgedeelte ging open en Liam kwam met een slaperig gezicht de kamer binnen. Hij zuchtte kort, gebaarde dat ik mijn mond moest houden en liep naar het kleine keukentje om koffie te zetten. Binnen een uur zouden we in het hotel zijn, maar geen van alle konden zonder koffie op de vroege morgen. Hij begroette me fluisterend en keek even naar Amber, die nog altijd lag te slapen. 'Hoe gaat het met haar? Ik heb jullie horen praten gisternacht..'
Ik haalde mijn schouders op. 'Ze is gewoon op, maar ik denk dat ze het niet laat merken. Zeker niet nu ze tussen allemaal jongens zit en zich groot wil houden..'
Liam knikte even. 'Ik denk, dat als we haar gewoon bezig houden, ze er het minste last van heeft en het allemaal later wel een plaats kan geven. Als ze die afleiding maar krijgt. Nu kunnen we daar vanavond aan beginnen, aangezien we niks te doen hebben vanavond. Misschien kunnen we bowlen ofzo?'
Ik knikte en voelde hoe de vermoeidheid mij nu ook een beetje begon lastig te vallen. Liam had door dat ik moeite had met mijn ogen open te houden en staarde me even bezorgd aan. 'Dat gaan we vanavond doen, eerst, zodra we in het hotel zijn, ga jij slapen. Amber red het wel met ons.'
Ik keek even opzij en streek haar haar voor haar ogen weg. Ze was zo mooi, en ze had het nooit door. Ik hield zoveel van haar en ik had het haar nooit verteld. Ik droomde nog altijd van ons samen, maar dat was nu niet belangrijk. Ik wilde Amber terug, de Amber van vroeger en ik zou die prachtige glimlach van haar weer terug halen. Al kostte het me jaren, ik zou haar weer terug brengen.