-46-

"Harry" stamelde ik moeilijk. "Iris, hij wilt niet wakker worden, de dokter zei dat jij hem wel wakker kan maken" zei Louis en hij liep naar me toe. Hij keek me diep in de ogen aan en legde zijn hand op mijn knie. "Of is dit teveel?" vroeg hij medelevend. Ik zag dat zijn ogen ook rood werden.


Ik schudde nee. Ik kon amper praten of anders zou ik helemaal in huilen uitbarsten. Niall reed me naar zijn bed. "We zien je zometeen wel" zeiden de jongens. Ze liepen de kamer uit.
Nu zat ik samen met Harry in de kamer. Alleen ik kon praten. Ik pakte Harry's hand vast. Mijn vingers in die van de zijne gevouwen. Ik bewoog mijn hand naar zijn wang en streelde hem. De tranen liepen over mijn wangen. De gedachten spookte weer door mijn hoofd. De regen, bliksem, die boom. "H-harry, please word weer wakker" zei ik zacht. Ik boog voorover en negeerde de pijn. De tranen drupte op zijn bed. "Harry," mompelde ik, "Ik hou van je."
Ik keek op naar het gezicht van Harry. "Hoor je dat, I love you and i never let you go" bij dat zinnetje begon ik weer te huilen. Ik keek op naar Harry's gezicht en zag tot mijn grootste schrik zijn mondhoeken een beetje krullen. "H-Harry?" vroeg ik blij en verbaasd.
Hij draaide zijn hoofd om en keek me aan. "Hey" zei ik blij. Een grote glimlach verscheen op mijn gezicht. "I love you to" zei hij hees en zachtjes. Er liep een traan over zijn gezicht. Hij greep mijn hand steviger vast. Ik veegde met mijn duim zijn traan weg. We keken elkaar een lange tijd aan in de ogen.

---

dit liedje vind ik bij dit stukje passen
niet de tekst maar gewoon het liedje droog

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen