|| Thirty One

Met mijn handen in mijn zakken liep ik terug naar de caravan. Ik staarde naar de grond en botste een paar keer tegen iemand op. Het was druk op de camping, iedereen die bij het vuur was gaan kijken keerde terug naar zijn plek.
Ik dacht aan gisteravond.
Alles was zo perfect gegaan. Het dansen, wat ik eigenlijk helemaal niet kon. Ik had het goed verborgen weten te houden. En daarna de bijna-kus. Die weer verpest was, voor de derde keer. Het leek wel alsof lot ons iets wilde vertellen. Alsof een hogere wet ons tegenhield.
Ik glimlachte. Wat stond ik nou allemaal te bazelen? Sinds wanneer geloofde ik in hogere wetten?
Maar waarom was die Jace opeens verschenen? Hij kon toch ook wachten tot Sophie weer terug in Nederland was? En was het wel toeval dat het huis precies nadat Sophie Jace had afgewezen in de fik vloog? En precies in Sophie’s kamer.
Maar je zou nooit iemand van wie je houd nooit vermoorden, toch?
Ik was ondertussen aangekomen bij de caravan en mijn ouders en Kyle zaten aan het ontbijt.
“Lieverd! Waar was je?” riep mijn moeder met haar mond vol croissant.
“Ik…eh was bij de brand kijken” zei ik. Ik ging niets over mijn zoektocht naar Sophie vertellen. Als ik Sophie maar een keer tot sprake bracht, dan kon mijn moeder vast maanden niet meer over iets anders zeuren.
“Ga maar snel zitten, dan kunnen we zo naar de wijnboerderij” zei mijn moeder.
“Leuk!” zei ik sarcastisch en ik schoof aan tafel.

“Kyle?!”
“hmmm?”
“Mag ik jouw deodorant lenen? Die van mij is op.”
“Tuurlijk” bromde Kyle.
Ik kroop de tent in en zocht naar Kyle’s tas. Uiteindelijk vond ik hem onder een stapel kleren. Ik rommelde in het zijvakje, toen het hoofdvak en net toen ik het voorvak wilde openen stormde Kyle de tent in, voor zover dat kan bij een tent van 1,50 meter hoog.
“Ik pak het zelf wel!” zei Kyle en hij griste zijn tas uit mijn handen.
Ik keek verbaasd hoe Kyle in zijn tas rommelde en er een spuitbus uithaalde en hem naar me gooide.
Daarna borg hij zijn tas weer op en verliet de tent.
Ik haalde mijn schouders op, spoot deodorant onder mijn armen en volgde Kyle.

Na zo’n 2000 identieke wijnstruiken gezien te hebben, mijn schoenen onder de vertrapte druiven zaten en ik het gezicht van de lelijke wijnboer kon uittekenen, besloot ik dat ik me dood verveelde.
Aan zijn gezicht te zien voelde Kyle hetzelfde.
Mijn ouders liepen half huppelend achter de wijnboer aan en bombardeerde hem met vragen.
We waren ondertussen aanbeland in de schuur waar de wijn werd opgeslagen en mijn ouders keken vol bewondering naar de grote tanks waar de wijn in zat.
“How much wine fits in a tank?” vroeg mijn vader.
De wijnboer keek hem vragend aan. “Ouw muuts?” vroeg hij vragend.
“How much wine?” herhaalde mijn vader.
“Wine?” vroeg de boer.
Ik rolde met mijn ogen. Zo ging dit nou al de hele tijd.
“Vin” zei ik in het frans.
Meteen lichtte de ogen van de boer op.
“Ah! Vin! Oui, c’est vin!”*
Ik sloeg mijn hand tegen mijn voorhoofd. Hoe kwam ik deze dag door?

Na voor mijn gevoel honderd jaar zaten we weer in de auto terug naar de camping.
Kyle en ik staarde allebei verveeld uit het raam en mijn moeder draaide zich naar ons om.
“Vonden jullie het leuk?” vroeg ze enthousiast.
Kyle en ik zeiden niets, keken haar alleen aan met een norse blik. Hopend dat ze de hint zou snappen. Dat deed ze niet.
“Je vader en ik hadden en leuk idee. We kunnen ons opgeven voor een 4-daagse reis, langs alle wijnboerderijen in de regio. Hoe lijkt jullie dat?!” Ze sprak het met zo enthousiasme uit dat ik bijna ja zou gaan zeggen.
“Nee, bedankt” zei Kyle.
“Eeh, nee” zei ik.
“O” zei mijn moeder teleurgesteld en ze draaide zich weer om.
“Jullie kunnen toch gewoon gaan?” vroeg ik.
“Maar dan zijn jullie helemaal alleen!” zei mijn moeder.
“Ik ben bijna achttien hoor, en Kyle ook.”
Mijn vader en moeder keken elkaar even aan.
“Ik had me er wel heel erg op verheugd” zei mijn moeder. Mijn vader knikte en wreef met zijn hand over zijn hoofd, dat deed hij altijd als hij aan het nadenken was.
“En de jongens kunnen best een paar dagen alleen toch?” ging mijn moeder door.
“Oke, goed dan” zei mijn vader. Glimlachend keken Kyle en ik elkaar aan. Vier dagen zonder ouders. Alles doen waar je maar zin in had.
“Onder een voorwaarde” zei mijn vader.
Shit.

*Ah Wijn! Ja, het is wijn!