- 027.

Louis Tomlinson
Met een zucht sloeg ik het deken van me af, toen ik opmerkte dat ik bekeken werd. Liam stond naast mijn bed en wachtte tot ik opgestaan was. 'Wat moet je Payne, het is te vroeg.'
'Ik moet met je praten over Amber.' Ik keek hem even aan en glimlachte, maar besefte toen hij geen grapje maakte. Hij keek nogal serieus en de wallen onder zijn ogen verklaarde dat hij een slechte nacht had gehad. Ik zuchtte, wandelde naar mijn kledingkast en zocht een outfit uit voor vandaag. Moeilijk zou het niet worden, aangezien we vannacht de bus in mochten om vervolgens de tour te beginnen. Mijn kamer was echter nog een zooitje. Ik zou alles netjes achterlaten voor als mijn ouders weer terug zouden komen. Het was al heel wat dat ze toestemming hadden gegeven om ons in het huis te laten.
'Wat is er met haar?' vroeg ik, terwijl ik me snel omkleedde en toen mijn koffer tevoorschijn haalde.
'We vertrouwen Kyle niet, Harry en ik. We waren bij hem aan de deur geweest en de situatie die in dat huis hangt, is echt niet leuk. We hebben hem gister ook gevolgd..'
'Hoe bedoel je gevolgd? En waarom zouden jullie in godsnaam achter hem aan gaan? Zijn jullie gek ofzo. Straks komt Amber erachter, krijg ik op mijn donder, omdat jullie achter haar vriend aanzitten. Laat haar met rust, ze lijkt gelukkig met hem, dat is alles wat telt, toch?' ik hapte even naar adem en zag dat Liam even schrok van mijn uitbarsting. 'En hoe hebben jullie hem dan gevolgd?'
Liam hield even zijn mond dicht en ik staarde hem vragend aan. 'Ik heb in je auto gereden.'
'Je hebt geen rijbewijs! Hoe kon je dat nou doen. Weet je hoeveel problemen je had gehad als je betrapt werd?! Waar zijn jullie in godsnaam mee bezig.' ik pakte mijn kleding uit de kast en smeet die met al mijn kracht in de koffer. Liam stond daar maar een beetje. Ik hoorde voetstappen op de gang, maar besloot niet te kijken wie er nu bij de deur stond.
'We proberen je beste vriendin, diegene waar je van houd, te redden en jij lijkt er maar niet om te geven. Ze is in gevaar, Louis. En jij hebt het niet door.' mompelde Liam nu en hij wandelde de kamer uit. Amber kon helemaal niet in gevaar zijn. Ze was bijdehand genoeg om zichzelf te redden. Ze wist precies hoe ze moest reageren als mensen iets deden wat ze niet leuk vond.
'Lou, luister even naar me.' Harry's stem vulde nu de kamer en ik wist dat Liam boos op me was, omdat ik weigerde te luisteren naar wat hij te vertellen had. 'Sorry dat we je auto hebben meegenomen. Ik ben me er van bewust dat als we gepakt zouden worden, Liam werkelijk niet meer aan een rijbewijs zou komen, we werden aangeklaagd wegens 'joyriding' en dat we mogelijk je auto in de prak kunnen hebben gereden. Maar hij staat nog gewoon op de oprit en Liam, je weet hoe hij rijdt. We zijn Kyle achter na gegaan en geloof mij, de wijk waar we toen in uitkwamen, is niet goed. Ze is echt niet veilig, wie weet wat hij haar allemaal heeft aangedaan. We moeten haar helpen, Lou, niet alleen voor jou, maar ook voor haarzelf. Ze is in gevaar.'
'Ga je spullen pakken, de bus kan hier al elk moment zijn.' mompelde ik kleintjes. Wat kon ik doen, als Amber in gevaar was? Het was duidelijk dat Kyle me niet mocht en zeker niet in haar buurt liet. Ik kon dan toch ook niks meer doen. Harry zuchtte overdreven hard en liep vervolgens – terwijl hij met zijn armen wapperde en mompelde dat ik onmogelijk was – de kamer uit. Fijn, de jongens waren ook nog eens boos op me. Dit ging echt een fantastische tour worden..

mijn voorraadje is bijna op, dus ik zal weer veel moeten gaan schrijven, maar ik heb dat alles over voor mijn lieve abo's. x