Part 34

Vol enthousiasme droeg Harry mijn koffer terug naar boven terwijl ik Zayn knuffelde.
"Zayn?" klonk de stem die alle haartjes op mijn lichaam overeind deed springen. De stem die ik het meest haatte van alle stemmen. De stem die toebehoorde aan dat stuk fruit dat Zayn wist te veroveren.
Zayn keek op en liet me los. "It's not what you think."
"Of course not", antwoordde ze. Ze wierp me een kwade blik toe.
"We're friends now", glimlachte Zayn blij en ze zette de grootste 'fake smile' op die ik ooit gezien had. "Awesome."
"We know", antwoorde ik met een grijns. Ik plofte in de zetel en trok Zayn naast me.
"What are we going to do?"
Anaïs keek me woedend aan. Ik was nu vastbesloten. Ik moest en zou Zayn terug winnen. Forget it Anaïs, he's mine. Not yet. But he will be.
Hoe ik het zou doen, wist ik nog niet, maar ik zou het doen.
Ik hield van Zayn en Anaïs was een enorme trut. Als hij iets met een lief meisje zou hebben, zou ik dit nooit doen, maar Anaïs verdiende hem gewoon niet. Ook al had Zayn zich zo stom gedragen, dat had ik ook gedaan.
Zayn was geen slecht persoon, Anaïs was dat wel.
Ze plofte snel op Zayns schoot.
"We are going to do some things alone. Just you and me." Met een lachje gaf ze een tik op Zayns neus.
Geërgerd rolde ik met mijn ogen. De bitch. Ze sprong op en heupwiegend trok ze Zayn mee naar zijn kamer.
Harry kwam naast me zitten. "Believe me, we all hate her."
Ik knikte licht. Iedereen behalve de enige die er echt toe deed. Zayn.