Part 32

~Melody Hope Turner

Toen de woede eenmaal weggeëbd was, wou ik hier alleen maar weg.
2 weken in een huis wonen met de jongens van One Direction was voor vele fans een droom, maar mijn droom was getransformeerd in een nachtmerrie.
Ik wist zelf ook dat ik kinderachtig bezig was, maar Zayn kwetste me zo. Daardoor wou ik hem harder kwetsen dan hij bij mij deed.
Met een zucht kroop ik in bed. Morgen zou ik vertrekken.
Het kon me niet schelen dat de 2 weken nog niet om waren. Dit had geen zin.
Ik zou naar huis gaan en daar zou ik -ik wist nog niet hoe- een manier vinden om eindelijk over Zayn heen te komen.
Zayn was een arrogante klootzak en dat zal dan ook wel de reden geweest zijn dat hij samen was met Anaïs. Ze leken op elkaar.
Piekerend draaide ik me op mijn andere zij. Langs de andere kant was het hier ook zo fijn. Ik had de helft van Londen nog niet gezien en de andere jongens waren de beste vrienden die je kon hebben. Vooral Harry dan.
Ze waren er altijd voor me, brachten me aan het lachen...
Ik wist niet meer wat ik wou.
Of ja, wat ik wou, ging niet.
Ik wou dat Zayn terug zo was als op vakantie. Die lieve, zorgzame jongen.
Maar dat zou niet zomaar gaan gebeuren.
Ik sloot mijn ogen en probeerde te slapen. Een verdwaalde kikker sprong op mijn buik.

Saai stukje, maar omdat het zo lang duurde ga ik er nog 1 schrijven. Of het vandaag nog geactiveerd wordt, hangt van jullie reacties af.