- 022

Julia
Zonder iets te zeggen doe ik de deur open en ben ik weg. Ik wil terug naar Hogwarts. Buiten zie ik opeens Katie in de lucht. Ze gaat van links naar rechts en valt dan in de sneeuw. Ik ren er naartoe. 'Blijf uit haar buurt.' hoor ik Hagrid plotseling zeggen. Harry wil het voorwerp oppakken en loopt er naartoe. 'Alleen het papier aanraken.' zegt Hagrid tegen Harry. Ik staar naar Katie. Wat heeft Draco gedaan. Mijn mond valt een klein beetje open. 'Draco.' mompel ik kwaad. 'Wat zeg je?' vraagt Hagrid aan mij. 'Niks.' reageer ik snel. Hagrid loopt naar Katie en tilt haar op.

'Waarom zijn het altijd jullie drie die altijd ergens bij betrokken zijn?' vraagt Professor McGonagall aan Harry, Hermione en Ron. 'Dat vraag ik me nou ook al zes jaar af.' mompelt Ron. McGonagall staart mij aan, alsof ik iets verkeerds heb gedaan. Ik schudt mijn hoofd. Geen idee waarom ik dat deed. Opeens hoor ik een deur open gaan. 'Severus, fijn dat je bent gekomen.' reageert McGonagall serieus. 'Draco heeft het gedaan.' reageert Harry. 'Dat is een ernstige beschuldig!' roept McGonagall. 'Inderdaad, heb je bewijs?' reageert Snape. 'Nee, ik weet het gewoon.' antwoordt Harry. 'Dus je weet het. Gewoon? Ik sta opnieuw paf van je gave Potter. Een gave waar wij stervelingen slechts van kunnen dromen. Hoe groots mag het voelen om de uitverkorene te zijn?' Het is even stil. 'Misschien kunnen jullie beter gaan,' zegt Professor McGonagall. Ik wil weglopen, maar Snape legt zijn hand op mijn schouder. 'Misschien kun jij beter even blijven.' Ik draai me weer om. Ondertussen zijn Harry, Hermione en Ron al weggelopen. Die vragen zich vast af waarom ik nou moet blijven. Ik vraag me dat ook af, maar ik heb al een vermoeden. Het komt vast door het geheim. 'Julia, weet jij hier meer van?' vraagt McGonagall bezorgt. Ik schud mijn hoofd. Ik kan hem niet verraden, ik kan het gewoon niet. Ik zie haar even twijfelen. 'Nou, ga dan maar.'