XX

Alice Potter

De volgende ochtend zit ik half slapend aan het ontbijt als er iemand naast me komt zitten. In eerste instantie heb ik het niet eens door en pas als hij mijn naam zegt kijk ik opzij en zie dat Remus naar me lacht. Meteen schiet ik overeind. Ik heb niet kunnen slapen omdat ik zo tegen Remus snauwde én de halve nacht verhalen van Marinda over Sirius aan heb moeten horen.
‘Ik… H-het spijt me,’ stamel ik en voel dat ik rood word.
‘Wat spijt je?’ Remus pakt een broodje en kijkt dan de tafel rond, op zoek naar beleg.
Verbaasd kijk ik hem aan. Wil hij nou serieus dat ik het helemaal ga zeggen? Maar als hij de pindakaas gevonden heeft en me verbaasd aankijkt, weet ik dat hij echt niet weet waar ik het over heb.
‘Van gisteravond,’ zeg ik zacht en staar naar mijn kom yoghurt.
‘Oh… Dat heeft iedereen wel eens toch. Niet erg.’ Hij haalt zijn schouders op en neemt een hap van zijn broodje. Als ik naar hem kijk zie ik dat zijn neus heel schattig beweegt als hij eet. ‘Maar ik wil nog steeds weten wat er is.’ Hij grijnst en ik kijk snel naar mijn bakje.
‘Er is niks. Ik ben het niet gewend om zoveel met mensen om te gaan.’ Feitelijk gezien is het geen leugen, maar ook niet wat hij wilde weten…
Hij lijkt het een goede reden te vinden voor mijn gedrag, want hij kijkt me even met medelijden aan en begint dan over iets anders. ‘Zeg, is die Marinda een vriendin van jou?’
Even kijk ik hem verbaasd aan, maar dan schiet ik in de lach. ‘Nee.’
‘Mooi zo.’
‘Hoezo? Wat heeft ze gedaan dan?’
‘Ik vind haar nogal irritant en anders had iemand haar misschien voor Sirius moeten waarschuwen.’
‘Waarschuwen, hoezo?’
‘De manier waarop hij met zijn ‘vriendinnetjes’ omgaat.’ Hij kijkt even naar iets naast mijn hoofd.
‘Goedemorgen schoonheid.’ Ik voel een hand op mijn schouder en als ik opkijk zie ik dat Sirius naar me grijnst. ‘Remus.’
Remus kijkt even raar naar Sirius, die aan de andere kant naast me komt zitten. ‘Sirius.’
Het bakje yoghurt dat voor me staat is plotseling heel interessant, zo interessant zelfs dat ik James’ ranzigheid pas opmerk als ik opkijk omdat er weer iemand achter me staat.

---
Sorry, sorry, sorry, sorry!! Het duurde weer veel te lang, maar ik had het nogal druk met ziek zijn en school hebben en ik had geen inspiratie. Ik ben zo vaak aan dit hoofdstuk begonnen, maar dit is de eerste waarbij ik het acceptabel genoeg vind om aan jullie te geven. Het spijt me echt en ik zal de volgende echt weer sneller proberen te activeren(A)

omijngodwaaromhebikzoveelabo's??
<3