Hoofdstuk twaalf: Sweet dreams • 12.3

Zijn bruine ogen keken liefdevol naar het slapende meisje in zijn armen. Het viel gewoon niet te omschrijven hoe prachtig ze wel niet was. En het leek nog onrealistischer om te weten dat ze van hem was. Het voelde zo goed om haar eindelijk zijn vriendinnetje te kunnen noemen. Volgens de andere jongens had hij echt al te lang geen vriendinnetje meer gehad. Tot voor kort had hij daar ook helemaal geen behoefte aan gehad. Er waren andere dingen geweest die hem op dat moment bezig hielden.
Dat was echter helemaal omgeslagen toen hij Belle voor de eerste keer had ontmoet. Haar pianospel alleen al vond hij gewoonweg geweldig. Maar dat was lang niet alles wat hij zo geweldig aan haar vond. Er waren nog veel meer dingen die hij zonder problemen kon opnoemen. Al zou hij dan natuurlijk wel een tijdje bezig zijn..
Inmiddels had hij de TV ook alweer uitgezet zodat hij haar niet wakker ging maken. En daarbij was hij zelf ook echt ontzettend moe, zoals altijd eigenlijk. Hij was echter niet van plan om op te gaan staan zodat hij naar zijn kamer kon gaan. Dan zou hij ook gelijk Belle weer wakker maken, en dat wou hij helemaal niet. Ze lag nu net zo vredig te slapen.
Voorzichtig ging Liam zelf ook een beetje gemakkelijker liggen in de zetel. Zijn armen had hij nog steeds om haar lichaam heen geslagen. Nu ze daar zo lag te slapen zag ze er echt heel erg breekbaar uit. Hij durfde zich dan ook helemaal niet optimaal te bewegen.
Zijn hoofd rustte nu op de armleuning van de zetel. Het lag niet echt geweldig comfortabel, maar het kon er zeker mee door voor vannacht. En daarbij hoopte hij gewoon dat hij niet meer wakker zou worden vannacht. Gewoon door kunnen slapen zou het ideale scenario zijn voor hem.

Hij sloeg zijn ogen nog een laatste keer neer om Belle te kunnen bekijken. Haar borstkas ging langzaam op- en neer telkens wanneer ze adem haalde. Dat was dan ook direct het enige wat er aan haar lichaam bewoog. Een kleine glimlach had zich ondertussen om zijn lippen gevormd. Hij kon niet anders doen dan glimlachen wanneer ze in de buurt was. Het was echt goed voor zijn humeur.
Voorzichtig veegde hij een plukje bruin haar uit haar gezicht. Zijn vingers streken langzaam langs haar wang die zoals gewoonlijk erg zacht aanvoelde.
Hij boog een kleine stukje voorover zodat hij een kus in haar haren kon drukken. Natuurlijk deed hij dit weer erg voorzichtig. Vervolgens ging hij weer terug liggen om dan eindelijk ook te gaan slapen. Hij had echt meer slaap nodig, anders zou hij het gewoon niet meer vol kunnen houden. Hij zou er uiteindelijk gewoon niet meer tegen kunnen en dan kon het wel eens heel erg verkeerd gaan aflopen.
Na een tijdje kon hij het echt niet meer uitstellen waardoor zijn ogen dan ook langzaam dicht begonnen te vallen. Hij wou zelfs de moeite niet eens meer doen om het tegen te houden. Hij wou niets liever dan gewoon slapen, zonder al die zorgen aan zijn hoofd. Hij had gewoon rust nodig, al leek er iets te zijn dat hem dat gewoon niet gunde. Als hij maar eens te weten kon komen wat dat “iets” was.
Een zachte zucht ontsnapte uit zijn mond toen hij de gedachten weer uit zijn hoofd bande. Het was nu gewoon niet het moment om aan dat soort dingen te denken. Hij zou er zich later wel gewoon mee bezig gaan houden.
Hij verstevigde zijn grip nog een beetje om het lichaam van Belle.
‘Sweet dreams, my love.’