Hoofdstuk twaalf: Sweet dreams • 12.2

Na heel wat vertraging waren ze toch in het appartement van Liam binnen kunnen geraken. Ze hadden best een tijdje op de gang doorgebracht. Tot het moment dat één van de andere bewoners de hal binnen kwam gelopen. De blik die op het gezicht van de man stond was gewoon hilarisch. Het was dan ook niet gek dat ze beiden in lachen uitbarstten toen de man in zijn appartement verdwenen was. Die had kennelijk nog nooit verliefde mensen gezien, afleidend van zijn reactie.
‘Weet je dat er nu heel veel meisjes zijn die mijn plaats zouden willen innemen?’ Belle wist maar al te goed dat ze zich erg gelukkig mocht prijzen. Hij had de meisjes namelijk echt voor het uitkiezen, en dan viel hij ook nog eens net voor haar. Het klonk onmogelijk, maar soms gebeurde die dingen nu eenmaal. En daar was ze heel erg blij mee.
‘Dat weet ik. Maar ik wil niet dat iemand anders jou plaats inneemt.’ Antwoordde Liam daarop. Hij wou niemand anders dan haar hebben, daar hoefde hij zelfs geen twee keer over na te denken. En daarbij zou het ook niet echt evident zijn om met een fan te daten, hij wist namelijk niet of ze het voor de bekendheid zouden doen, of omdat ze hem echt leuk vonden. Nee, dan hield hij het liever bij meisjes die hem nog niet echt kende als Liam van One Direction. Dat was ook het geval bij Belle.
‘Je bent echt veel te lief.’ Belle trok het fleecedekentje nog wat hoger zodat ze het warm bleef hebben. Ze waren in de zetel gaan zitten en hadden de TV nog eventjes opgezet. Het was gewoon leuk om samen met hem gewoon in de woonkamer te zitten. En dit keer niet om ruzie te gaan maken over een idioot onderwerp.
Liam keek eventjes naar haar en een kleine grijns vormde zich op zijn gezicht. Hij had zijn armen om haar lichaam heen geslagen en trok haar nog wat dichter tegen zich aan.
‘Ik ben lief tegen de mensen die ik heel erg graag mag.’ Hij drukte een zacht kusje op haar haren en richtte zijn blik toen weer op het TV-scherm.

Belle kreeg het steeds moeilijker met het openhouden van haar ogen. Ze begon nu stilaan toch echt wel moe te worden, en de saaie programma’s op de TV wouden er ook niet echt bij helpen. Haar hoofd lag inmiddels al op Liam’s borstkas waar ze zijn hart rustig hoorde kloppen. Het was een mooi geluid, iets waar ze uren naar kon blijven luisteren.
‘Ik denk dat het tijd is dat jij gaat slapen.’ Merkte Liam na een tijdje op. Hij had wel gezien dat ze niet echt makkelijk wakker kon blijven. Met zijn vingers streelde hij door haar bruine haren heen die zacht aanvoelden. Hij vond het gewoon geweldig om zijn hand door haar haren te halen. Hij had geen idee waarom.
‘Hmm, misschien wel.’ Haar stem klonk veel zachter dan normaal door de slaperigheid die bezit over haar lichaam nam. Ze had alleen geen zin om Liam alleen, wakker achter te laten. Ze wist dat hij het vannacht waarschijnlijk weer moeilijk ging krijgen door die droom van hem. Ze wou er voor hem zijn wanneer hij weer wakker schrok.
‘I’ll be fine.’ Verzekerde Liam haar ervan. Het leek net alsof hij gewoon wist wat ze net had gedacht. Maar ergens geloofde ze hem niet, hij zou niet oké zijn. Langzaamaan zou hij echt aan onderdoor gaan, daar was ze gewoon zeker van.
‘Beloof me dat je me onmiddellijk wakker maakt als je die droom weer hebt.’ Liam aarzelde eventjes, maar knikte toen toch bevestigend. Het was misschien wel een goed idee om haar wakker te maken. Hij kon op zo’n momenten wel iemand gebruiken die hem gerust zou stellen. Hij had het al veel te lang zonder moeten doen.