- 016. [16+]

Kyle had zijn armen stevig om me heen geslagen en ik schoof wat ongemakkelijk heen en weer op zijn schoot. Zijn vrienden leken me wel aardig, maar die dingen die ze erbij deden. Met grote ogen staarde ik naar de kaarten die op tafel lagen en de sigaretten, die zeker niet naar sigaretten roken. Kyle had door dat ik er even aan moest wennen en drukte een kus in mijn nek. Ik was het zat om alleen maar bij hem op schoot te zitten en draaide me even naar hem toe. Het bovendeel van mijn jurkje was redelijk naar beneden gezakt en ik wist bijna wel zeker dat hij nu precies uitzicht had op wat hij wilde zien.
Zijn ogen schoten even naar mijn voorgevel en hij focuste zich weer terug op het spel. Ik verveelde me echter heel hard en ik probeerde zijn aandacht te krijgen, die kreeg ik echter niet en ik probeerde het nu op een andere manier. Ik legde mijn hand op zijn bovenbeen neer en wreef langzaam naar boven, dit werkte hem op zijn zenuwen en hij ging even rechter op zitten. Toen mijn hand echter per ongeluk uitschoot, schoot hij overreind. 'We moeten gaan.' Ik hoorde zijn stem en besefte dat het spelletje nu wel degelijk over was. Ik had hem al vaker zo gehoord en mijn lichaam was nog steeds niet helemaal gewend aan mijn pols. Oeps.

'Kyle?' probeerde ik voorzichtig, maar het leek erop dat het vuur al brandde. De woede was duidelijk in zijn ogen te lezen en ik deinsde wat achteruit, toen hij zich omdraaide. Hij greep me bij mijn pols en keek me woedend aan. Ik wist nu al dat het fout zat. En het ergste was nog, dat mijn hoofdpijn ook weer langzaam terug begon te keren. Ik voelde me uberslecht.
'Je gaat hier voor boeten. Wil je lol, dan zal je lol krijgen.' gromde hij, terwijl hij me meetrok naar de auto. Ik probeerde me uit zijn greep te verlossen, maar het maakte hem alleen maar kwader. Ik werd de auto ingeduwd en hij smeet de deur achter me dicht. Ik zat echt in de penarie. De medicijnen werkte ook niet meer en ik ik kon me ook niet eens meer herinneren wat ik had gedaan waardoor ik in deze situatie was beland. Hij scheurde weg en ik wist meteen dat we naar zijn huis onderweg waren. Binnen tien minuten – op een weg waar je maar 60 mocht – waren we bij zijn huis en ik stapte wat ongemakkelijk uit. Uit angst dat ik weg zou lopen, liep Kyle naar me toe en sloeg hij ongemakkelijk zijn armen om me heen, om even het acteren vol te houden zodat de straat niet door zou hebben dat hij ontzettend kwaad was. Zodra de deur achter ons dicht viel, duwde hij me de trap op. Zijn handelingen werden ruwer en ik merkte dat zijn woede iets afzakte. Terwijl we op de trap liepen, draaide hij me om en drukte hij zijn lippen ruw op de mijne. Er was geen enkel greintje van liefde te vinden. Het was meer dat hij dit wilde en dat daarom dit nu allemaal moest gebeuren. Toen we eenmaal boven waren, ontdeed hij me meteen van mijn jurkje, terwijl hij me richting zijn kamer duwde. Ik wist wat hij van plan was en ik wist ook dat ik dit niet leuk zou gaan vinden. Hij drukte de deur met geweld open en ondertussen werd ik ook al meteen ontdaan van mijn BH. Zijn handen speurde over mijn borstkas en ik moest moeite doen om mijn tranen binnen te houden. Veel tijd om erover na te denken had ik niet. Hij duwde me richting het bed en voor ik het wist lag ik daar al. Hij trok snel zijn shirt en broek uit en wandelde met een lichte grijns naar het bed toe. Hij kwam bovenop me liggen en streek even de haren uit mijn gezicht. 'Leuk genoeg?' vroeg hij, voor hij zijn lippen weer op de mijne drukte en vervolgens begon te prutsen met mijn slipje. Voor ik het wist waren we allebei naakt en kon ik niets meer doen. Tegenspartelen had zoiezo geen zin. Ik was diep in gedachte, toen een felle pijn zich in mijn onderbuik ontwikkelde. Tranen van pijn sprongen in mijn ogen, terwijl de steken zich bleven herhalen. Het hijgen van hem maakte de situatie niet beter. Ik kon maar niet wennen aan de pijn en was opgelucht, toen hij er een eind aan leek te maken en van me af rolde. Meteen draaide ik me van hem af en sloeg ik de dekens nog meer over me heen. Aan zijn ademhaling te horen kwam hij weer een beetje tot rust en leek hij in slaap gevallen te zijn. Hoe moest ik mezelf hier nou uit gaan redden..