- 005.

'Weer een beetje gekalmeerd?' vroeg Kyle liefjes, toen ik hem eenmaal had losgelaten. Ik knikte en zag dat ik een grote zwarte vlek had achtergelaten op zijn shirt. Hij zag het ook toen hij mij zag staren en ik glimlachte. 'Ik ga dit shirt voor eeuwig bewaren.'
Ik glimlachte door mijn tranen heen. Kyle schoof de menukaart in mijn handen met als excuus dat ik veel vocht had verloren en van het shoppen wel honger had gekregen. 'plus, de ober loopt al de hele tijd te staren, aangezien we zo'n beetje de enige zijn hier.'
Ik keek hem even aan, koos iets op de menukaart en Kyle bestelde het voor ons. De ober huppelde zo'n beetje naar de keuken toe en bleef voor een langere tijd weg. Ik staarde Kyle even aan. Hij had het door en onze ogen begonnen een staarwedstrijdje. 'het spijt me zo.'
'Waarvoor?' vroeg hij verbaasd, terwijl hij nog een traantje wegveegde, die zijn weg op mijn wang had gestaakt. Ik haalde mijn schouders op. Kyle glimlachte. 'Precies.'
we raakten weer verzeild in een liefdevol staarwedstrijdje en ik merkte aan mezelf dat ik steeds dichter naar hem toe kroop. Hij had het ook door, maar in plaats van achterover te buigen, scheen hij zich ook meer naar mij toe te bewegen. Er zaten nog maar enkele milimeters tussen ons, toen ik me niet meer in kon houden en mijn lippen op die van hem plantte. Het was niet mijn bedoeling, maar zijn blik – zijn lieve, maar ondanks dat ook wilde blik – trok me naar hem toe en ik kon er niks aan doen. Hij wist het niet, maar hij had me compleet in zijn macht. Iets, waar ik van overtuigd was dat het niet positief was.
Zijn hand streek langs mijn wang en ik voelde hoe zijn tong zachtjes over mijn lippen streek. Gewillig opende ik mijn mond, maar toen ik besefte dat ik heel fout bezig was met een jongen, die ik net kende, liet ik meteen los. Geschrokken staarde hij me aan. Hij deinsde meteen achteruit.
'Heb ik iets verkeerds gedaan? Heb je pijn, was het tegen je wil?' begon hij meteen.
Ik schudde mijn hoofd. 'Nee, nee. Ik kon dit niet doen. Het spijt me z,-' hij drukte zijn vinger tegen mijn lippen, waardoor ik moest stoppen met praten.
'Heb je er spijt van?' vroeg hij nu met zijn liefste glimlach en ik schudde mijn hoofd. Hij boog weer wat naar voren. 'Ik ook niet.' mompelde hij zachtjes, voordat hij de kus van net weer voorzette. Dit keer verzette ik me niet. Hij was zo lief voor me.

'Nee, dat kan ik echt niet aannemen..' verzuchtte ik, toen Kyle me de ketting van voorheen aanbood. Hij keek me lachend aan en pakte mijn hand vast. Langzaam legde hij de ketting erin.
'Ik heb er toch al voor betaald, dus waarom zou je het niet aannemen?' vroeg hij nu, terwijl hij me een knipoog schonk en vervolgens een kus drukte op mijn kruin. Ik zuchtte even en gaf hem een knuffel als dank. Hij pakte mijn hand, viste de ketting eruit en mompelde dat ik me moest omdraaien. Toen ik doorhad dat hij de ketting om wou doen, sloeg ik snel mijn haar opzij en langzaam liet hij de ketting om mijn nek glijden. Kort drukte hij er een kusje achterna en ik liet mijn haar weer vallen.
'Wat ben je lief voor me.' mompelde ik, toen we verder liepen en hij voorzichtig mijn hand vastpakte. Ik zag verschillende meisjes kijken naar het feit dat ik met zo'n knappe jongen naast me liep, maar ik deed alsof het me niks deed en focuste me op de mooie ketting om mijn nek. Kyle grijnsde en schoof zijn shirt wat naar beneden.
'Het komt alleen maar omdat jij zo leuk bent.' mompelde hij nu, voordat we stilletjes de weg naar mijn huis vervolgde.