12. Katja Ill, Daan Happy

Ginny Weasley

Gisteren was ik nog naar Katja geweest. Het ging heel slecht met haar. Anderling vroeg iedereen die binnenkwam of ze wisten hoe het kon. Maar niemand wist het. Het gerucht ging dat -zoals altijd- Harry, Hermelien en Ron erbij waren geweest. Die drie trekken volgens mij gewoon problemen aan. Maar terug naar Katja, ze was heel ziek en is vanmorgen overgeplaatst naar het Sint Hollisto ziekenhuis. Waarschijnlijk heeft ze een vervloekt voorwerp aan geraakt, en niet zomaar vervloekt, maar Zwarte Magie.
De rillingen gingen over mijn lichaam bij dat idee. Ik zat een beetje dom in het vuur te staren. Eigenlijk zou ik nu Toverdranken moeten maken, een verslag van 45 centimeter over Tegengiffen. Ron, Hermelien en Harry hadden nu toevallig hetzelfde onderwerp alleen zij deden het in de praktijk en ik alleen maar theoretisch. Ik wilde Hermelien vragen of ze me me misschien wilde helpen maar ik kon haar nergens vinden.
Amy bood me een kleine toverbal aan, een leuk snoepje dat constant van kleur bleef veranderen en iedere kleur had zijn eigen smaak, maar hoe langer de verpakking open was, hoe langzamer de kleur veranderde.
We lachten een tijdje omdat we allebei als eerste de gele kleur probeerde te proeven maar we waren allebei steeds nét te laat.
Opeens werd alles donker en lagen er twee handen over mijn ogen. 'Daan?' gokte ik. De handen verdwenen en ik draaide m glimlachend om. Hij glimlachte breed. 'Ik heb ge-wel-dig nieuws!' riep hij verrukt uit. 'Wat?!' vroeg ik nieuwsgierig en zo opgewonden dat ik op en neer begon te springen. 'Ik word Jager! Als vervanging voor Katja!' Ik stond nu weer stil, het was natuurlijk geweldig voor hem, maar het deed me er weer aan herinneren wat er met Katja was gebeurt. Hij leek te begrijpen waar ik aan dacht en stopte met glimlachen. Hij sloeg zijn arm om me heen en kuste me op mijn voorhoofd. 'Het spijt me,' prevelde hij. 'Je kon er niets aan doen. Ik ben blij voor je, maar ik kan nog steeds niet bevatten dat iemand Katja zoiets aan zou doen. Ze is een schat!' Daan keek twijfelend en beet op zijn onderlip. 'Wat is er?' vroeg ik achterdochtig. 'Nou, ehm, Harry en Ron fluisterden gister iets naar elkaar -en hoewel het niet mijn bedoeling was om ze af te luisteren- hoorde ik ze erover praten dat ze Malfidus verdachten en ze overwogen wie het slachtoffer zou moeten zijn,' gaf hij met gebogen hoofd toe. 'Wie?' vroeg ik resoluut. 'Perkamentus.'