~3~

'Bellatrix, ga zitten' Hoewel ik had geweten dat Voldemort daar was, schrok ik me toch nog dood.
Maar mijn gezichtsuitdrukking veranderde meteen toen ik zag dat hij naar mij keek, hij was dan niet de knapste, maar hij was wel de enige die ooit echt om mij had gegeven...
Ik liep naar de stoel aan Voldemort's rechterkant, en schoof aan.
'Heb je nog nieuws, Bella?' Ik smolt toen hij mijn naam noemde. Natuurlijk heet ik gewoon Bellatrix, maar iedereen noemt me gewoon Bella. En dat vind ik prima, want Bella is Italiaans voor mooi...
Maar ik zat daar, met alle Deatheaters en Voldie aan één tafel, en we besproken van alles.
Midden in Voldemort's zin, totaal onverwacht, kwam Harry binnen.
Vanuit mijn ooghoeken zag ik dat Voldemort voorzichtig opzij keek, naar mij, en ik boog mij hoofd
Toen zei Harry het ergste wat hij had kunnen bedenken, en dat was voor mij heel weinig.
'I know, my glasses are really sexy, right?'
Ik boog mijn hoofd nog meer, en een traan liep over mijn wang.
Ik had hem binnengelaten... Hij was mijn kleinzoon, en ik was verantwoordelijk voor hem...
Heeel voorzichtig keek ik naar Voldemort. Maar hij glimlachte. Nou ja... Wat erop had moeten lijken dan...
Er stroomden meer tranen over mijn gezicht, maar dan van geluk. Hij was niet kwaad op mij, godzijdank.