W56

“Winx, aan de kant. Specialisten, jullie beurt”, zei Faragonda. De specialisten deden hun uiterste best en slaagden erin Bloom te vangen, maar ze rukte zich los uit het net. De jongens staarden er verbaasd naar. Zelfs de sterkste draak was nog nooit uit dat net ontsnapt. Op Faragonda’s teken gingen de jongens weer aan de kant staan, en kwam Sky naar voren, maar hij bleef buiten bereik van het monster.
“Bloom, lieverd”, zei hij. “Herken je me niet? Ik ben het, Sky.” Het monster knipperde even verbaasd met haar ogen. “Ik hou van je Bloom”, zei Sky. Plots stormde het monster op hem af en gaf hem een rake klap.
“Flora!”, schreeuwde Faragonda. Flora aarzelde geen seconde. Brandon liep intussen naar voren om Sky recht te helpen. Het duurde deze keer zelfs langer dan een half uur voor Bloom gekalmeerd was.

“Is alles klaar?”, vroeg Bloom angstig.
“Bijna lieverd”, zei Sky zacht, en hielp haar recht.
“Oh, Sky, het spijt me zo. Ik, ik, …”
“Het geeft niets, lieverd, jij kon er niets aan doen.”
“Waarom ben ik toch zo’n afgrijselijk monster?”, snikte ze. Flora merkte dat Blooms huid weer langzaam verkleurde, maar deed nog niets.
“Het is niet jouw schuld”, suste Sky liefdevol.
“Ik begrijp niet wat er gebeurde. Ik, ik herkende je. Even. En plots was je een bedreiging en haatte ik je.”
“Het is niet jouw schuld, Bloom”, herhaalde Sky. Nu merkte ook hij dat Blooms huid verkleurde. “Euh, Flora?” Flora keek naar Faragonda, die knikte.
“Ga zitten, Bloom”, zei Flora. Bloom keek haar verbaasd aan, maar ging toch zitten. Flora wikkelde haar in een doornstruik. Zoals gewoonlijk, maar toch sneller dan normaal, veranderden de doorns weer in bloemen. Maar in tegenstelling tot wat iedereen verwachtte, vielen de bloemen niet van Bloom af.