The Third Wedding

Het duurde net iets meer dan negen maanden tot de volgende bruiloft. Dit keer was Angelina Johnson de gelukkige vrouw die langzaam in de richting van haar toekomstige bruidegom stapte. Ze droeg een jurk die net zo wit was als die van Hermione, maar er zat een grote zwarte strik aan de voorkant. Percy vond dit versiersel erg jammer van de in zijn ogen verder bijna volmaakte kleding, maar was diplomatiek genoeg om hier geen opmerking over te maken. Het duurde niet lang voordat George en zijn jeugdliefde officieel in het huwelijksbootje waren gestapt, en wederom was er een grootse receptie achteraf. Dit keer waren alle plaatsen gereserveerd.
      Na even zoeken vond Percy een bordje met zijn naam erop aan de hoofdtafel. De tafels waren in een U-vorm gezet zodat er in de open ruimte in het midden stukjes konden worden opgevoerd en toespraken gehouden, dus zaten er alleen aan zijn beide zijdes anderen. Rechts zat Bill met daarnaast Fleur, en links wachtte tot zijn verbazing iemand die hij de afgelopen week nog gezien had.
      ‘Hey Perce,’ zei Oliver opgewekt toen Percy ging zitten.
      ‘Oliver? Wat doe jij hier nou? Je hebt niet gezegd dat je was uitgenodigd.’
      ‘Jij ook niet,’ wierp Oliver terug.
      Percy rolde met zijn ogen, maar deed geen moeite om de glimlach die om zijn lippen speelde te stoppen. Oliver was heel anders dan hij, maar hij mocht hem graag. Hij begon zich er langzamerhand zelfs steeds zekerder van te worden dat hij Oliver meer mocht dan een gewone vriend, maar probeerde dit te onderdrukken uit angst dat Oliver er niet hetzelfde over zou denken.
      ‘Ik heb dat boek gelezen dat je me had gegeven,’ merkte Oliver even later op tussen twee happen taart door. ‘Wat hebben die Muggles een fantasie! Ik bedoel, Hobbits, Orcs en een toverring - waar halen ze het vandaan?’
      ‘Houselves, Kobolds en een Elder Wand? Hoe komen we erbij?’ vroeg Percy met gespeelde verbazing.
      Oliver schudde grijnzend zijn hoofd. ‘Dat is niet hetzelfde. Dat van ons bestaat.’
      Na de taart en een lange reeks sketches werd de zaal anders ingericht, waardoor er weer eens een dansvloer vrij kwam. Percy bleef opzettelijk zo veel mogelijk in de hoek staan en Oliver hield hem gezelschap.
      ‘Houd je niet van dansen?’
      Percy haalde nonchalant zijn schouders op. ‘Ik heb er niet echt iets op tegen.’
      ‘Waarom doe je het dan niet? Ik snap dat je geen vrouw wilt vragen, maar er zijn ook voldoende mannen aanwezig bij wie je een kans zou maken.’ Oliver ving Percy’s sceptische blik op, dus wees hij op een man met geblondeerd haar. ‘Ik ken een paar van George’ vrienden, en ik weet zeker dat hij daar al een keer een relatie met een man heeft gehad. Die bruinharige kerel twee tafels daarnaast is bi en over Lee Jordan, die ene met de dreadlocks, heb ik ook altijd al mijn vermoedens gehad.’ Oliver pauzeerde even. ‘En dan ben ik er natuurlijk nog.’
      In de paar seconden waarin Percy in Olivers chocoladebruine ogen keek nam hij een besluit. Hij zette zijn lege glas op het dichtstbijzijnde tafeltje en stak zijn hand uit naar Oliver. ‘Zou je me de eer willen doen?’
      Olivers brede grijns was eigenlijk al antwoord genoeg. ‘Het is me een plezier.’
      Percy was weliswaar al een tijd geleden uit de kast gekomen tegenover zijn familie, maar hij had nog voldoende ooms en tantes die hen verbaasd en schaamteloos konden aangapen. Bovendien deden in ieder geval Ron en Charlie met hen mee, want ook voor de mensen die hij wel had ingelicht was het nog iets nieuws.
      ‘Iedereen staart,’ merkte hij op, al kon het hem eigenlijk weinig schelen.
      ‘Ja?’ vroeg Oliver, die niet de moeite nam om weg te kijken van Percy om zelf te zien of dat waar was. ‘Ik vraag me af wat ze hiervan vinden.’ Percy had geen idee wat hun toeschouwers er van vonden, maar naar zijn mening duurde de kus veel te kort.