Hoofdstuk acht: Regrets • 8.2

‘Oké jongens, vijf minuten pauze!’ Savan, de stemcoach van de jongens had tot nu toe staan toekijken en staan luisteren naar de jongens. Ze klonken goed en hadden hun pauze dan ook wel verdient.
Liam was erg opgelucht toen bleek dat even mochten gaan zitten en konden rusten. Hij had vandaag een minder dagje, het wou niet echt lukken. Naar zijn mening klonk zijn stem veel te schor, en zijn timing was ook twee keer niets waard. Gelukkig waren de anderen er ook nog waardoor zijn vreselijke stemgeluid niet echt opviel. Al was hij er zeker van dat Savan het ook had opgemerkt.
Met een diepe zucht liet hij zich op één van de stoelen zakken en viste hij een flesje water uit zijn tas. Dat had hij er eigenlijk altijd standaard in zitten. Hij draaide het dopje ervan en zette het flesje tegen zijn lippen. De frisse, doorzichtige vloeistof leste zijn dorst alweer direct. Misschien zou zijn stem nu ook wat minder schor klinken..
Zijn aandacht werd getrokken door iemand die op de stoel naast hem neerplofte. Hij had ook wel kunnen raden dat het Zayn was die naast hem was komen zitten. Hij glimlachte even naar zijn beste vriend en nam toen nog een slokje water.
‘Er is iets dat je dwars zit..’ Constateerde Zayn waarna hij ook van zijn eigen flesje water begon te drinken. Eigenlijk gaf hij Liam gewoon de vrijheid om er uit zichzelf over te beginnen. Hij kende hem goed genoeg om te weten dat hij uiteindelijk wel gewoon zou gaan praten. Hij had het gewoon nodig, iemand die naar hem luisterde.
Liam liet zijn arm waarmee hij het flesje vasthield zakken. Eigenlijk was het best wel logisch dat Zayn weer doorhad dat er iets aan de hand was. Hij was altijd degene die dat soort dingen bij hem doorhad. En ergens was Liam hem daar vreselijk dankbaar voor.

‘Er ontgaat jou ook echt niets hé?’ Zayn grinnikte zachtjes en schudde vervolgens zijn hoofd op Liam’s woorden. Hij kon gewoon zien wanneer er iets niet in orde was met hem. En dat was ook nu weer het geval.
‘Maar je hebt gelijk.. Er zit me iets dwars.’ Gaf Liam nu zuchtend toe. Hij viel de andere jongens er liever niet mee lastig, maar hij wist dat Zayn niet zou stoppen voordat hij wist wat er gaande was. Daarom kon hij het ook maar beter gewoon aan hem vertellen. Misschien luchtte het ook wel op als hij het bij iemand kwijt kon. Zayn keek hem ondertussen nieuwsgierig aan.
‘Belle en ik hebben ruzie gemaakt.’ Mompelde Liam uiteindelijk. Hij werd alweer nors wanneer hij eraan moest denken. Hij kon zichzelf nog altijd recht in het gezicht slaan voor zijn domme gedoe. Had hij niet gewoon wat slimmer en minder achterdochtig kunnen zijn op dat moment?
‘Waarover?’ Wou Zayn nu weten. Hij had altijd gedacht dat Liam en Belle het goed met elkaar konden vinden. Soms dacht hij zelfs dat er meer aan de hand was, maar dat bleek dan uiteindelijk toch niet zo te zijn.
‘Ik had een foto gezien waar ze met een jongen op stond. Idioot als ik ben dacht ik dat het haar vriendje was, maar het was haar broer..’ Zayn trok een pijnlijk gezicht toen hij begreep wat er gebeurd was. Dat was inderdaad best een serieuze ruzie als je het hem vroeg.
‘And you’re having regrets now..’ Het was meer een constatering dan een vraag.
Liam knikte bevestigend.
‘Yeah, I bloody do.’