Deel O6

“Hier moeten we zijn,” zei Animatis, en ze ging door een zware houten deur naar binnen. Het kwam Diana bekend voor, ook al zag het er in de film heel anders uit. Het wass er vrij donker, maar er waren veel mensen en er hing een gezellige sfeer.
“Goedemiddag!” zei Animatis vrolijk tegen de barman. Die knikte en boog zich toen achter de houten bar om glazen te pakken voor een oude heks. Diana volgde Animatus naar een deur in de hoek, die leidde naar een massieve muur. Diana staarde naar de rode bakstenen, alsof ze de straat die zich erachter verborg al kon zien. Animatis stopte, haalde een roodbruine toverstok uit haar zak, en tikte ermee op een aantal stenen. De muur vervormde en maakte een grote opening.
De Diagonally was een niet al te brede straat met heel veel mensen. Heel veel. De hele straat was vol, en boven de menigte uit staken uithangbordjes.
“Mevrouw, uh, Professor?” vroeg Diana.
“Ja?”
“Uhm, ik heb alleen maar dreuzelgeld,” zei ze aarzelend, maar Animatis glimlachte.
“Daarom gaan we eerst naar Goudgrijp, daar kunnen we eerst even geld wisselen.” Ze liepen door de menigte naar het grote gebouw aan het einde van de straat. Het was iets kleiner dan Diana eigenlijk had verwacht, maar de kluizen zaten dan ook onder de grond. Het was wel heel er hoog, met een glazen koepel boven op, en fel wit. Ze liepen door de grote deur, en Diana ving nog een glimp op van de tekst die op de muur stond, maar kreeg niet de kans om het te lezen. Ze kwamen terecht in een marmeren hal, met grote toonbanken, waarachter… kobolden zaten. Diana kon er niks aan doen dat ze verwonderd naar hen staarde, waardoor sommigen geïrriteerd opkeken. Ze was in Goudgrijp. Goudgrijp, en kobolden bestonden.
“Eens even kijken, waar moeten wij zijn…” Animatis keek even rond. “Aha! Daar moeten we zijn!” Ze ging Diana voor naar het uiteinde van de toonbank, waar een bleke kobold twee munten vergelijkte. “Wij wouden graag dreuzelgeld wisselen,” zei Animatis opgewekt en de kobold legde zijn munten neer terwijl Diana haar portemonnee pakte uit haar jaszak. Toen ze de kobold haar geld gaf, keek hij verbaasd maar geïnteresseerd op.
“Wat is dit voor geld?” vroeg hij met een schorre stem.
“Euro’s,” antwoordde Diana. Stom van haar, ze was helemaal vergeten dat ze in Engeland de pond hadden. Maar tot haar eigen verbazing accepteerde de kobold het, en liep hij even weg. Een paar seconden later kwam hij terug met een zak vol grote munten.
“Bedankt,” zei Animatis, en de twee liepen het gebouw weer uit.

Een wat korter stukje dit keer, maar anders kwam het niet goed uit... nouja... Oeh straks wordt ze gesorteerd... =DD