Hoofdstuk zeven: Feeling very stupid • 7.2

Liam legde de gsm voor Belle neer op het tafelblad en nam zelf ook weer plaats op de stoel van daarnet. Zijn tanden drukten zachtjes in zijn lip toen hij erop beet. De foto die hij gisterenavond gezien had spookte nog steeds door zijn hoofd. Hij had al honderd opties overlopen, waarvan de meeste echt belachelijk waren, maar kon niet uitvinden wie die jongen was. Als ze een vriendje zou hebben had hij dat al lang geweten. Toch? Hij zat zichzelf gewoon echt gek te maken, dat was wel duidelijk.
‘Je hebt een leuke achtergrond trouwens.’ Belle draaide haar hoofd met een ruk in zijn richting. Had hij nu werkelijk gezegd dat hij in haar gsm had zitten kijken? Niet met zoveel woorden dan, maar dat hij de achtergrond had gezien zei al genoeg. Eerlijk gezegd had ze niet verwacht dat hij zoiets zou doen.
‘Je hebt in mijn gsm zitten kijken?’ Haar stem droeg toch wel een lichte, kwade ondertoon. Ze vond het gewoon niet kunnen dat iemand in haar privé spullen ging snuffelen. En al zeker niet als je dacht die persoon te kunnen vertrouwen.
Liam had haar reactie echter niet zien aankomen en wist in eerste instantie niet wat te antwoorden. Natuurlijk had hij helemaal niet in haar gsm liggen snuffelen. Het enige wat hij gedaan had was op een knopje drukken waardoor het licht was aangegaan. Dat was dan ook echt alles. Haar reactie maakte hem echter wel achterdochtig.
‘Waarom, heb je soms iets te verbergen dan?’ Wou Liam op zijn beurt weten. Hij had zo het gevoel dat dit heel wat met die jongen op de foto te maken had. Hij keek haar doordringend aan en wachtte op zijn antwoord wat wel een beetje lang uitbleef.

‘Waarom zou ik in godsnaam iets te verbergen hebben?’ Kaatste Belle weer terug naar Liam. Ze had geen idee waar hij dat opeens vandaan haalde. Als er iets belangrijks was gebeurd had ze hem dat al lang verteld, daar mocht hij zeker van zijn.
‘Omdat je anders niet zo zou reageren.’ Verklaarde Liam simpel, al klonk zijn stem heel wat minder simpel. Hij had zich inmiddels ook al flink kwaad gemaakt en irriteerde zich op dit moment echt even aan haar. Hij kon er niet tegen als mensen tegen hem logen, en hij had sterk het vermoeden dat dat precies was wat ze deed.
Belle stootte een sarcastisch lachje uit en gooide haar armen hopeloos de lucht in. Dit sloeg echt werkelijk alles naar haar mening.
‘Oké, en wat heb ik dan te verbergen volgens jou. Hè?’ Ze wou wel eens weten wat voor idioots hij zich in zijn hoofd had gestoken. Het gebeurde niet vaak dat ze kwaad werd, maar als je haar eenmaal kwaad had was het ook echt serieus. En dit was duidelijk één van die momenten. Afwachtend keek ze Liam aan die geen aanstalten maakte om ook maar iets te gaan lossen.
‘Verdomme Liam! Doe niet zo idioot en geef antwoord op mijn vraag!’ Belle had haar stoel bruusk achteruit geschoven en was recht gaan staan. Liam maakte haar alleen maar kwader en kwader door gewoon te zwijgen. En dat besefte hij zelf ook maar al te goed nu ze recht was gaan staan.
Hij richtte zijn blik op haar en keek haar recht in de ogen aan. Als ze wou weten wat het was, dan zou ze het gaan krijgen ook.