De prinses - 1

Een wachter kwam me halen en sleurde me ruw mee. Ik volgde gehoorzaam. Iedereen die we tegenkwamen schold me uit. Ik liep mee met mijn hoofd gebogen Ik had geen idee waar ik heen werd gebracht. Ik was bang voor wat me te wachten stond. Ik werd zelfs nog banger toen ik merkte waar ik heen werd gebracht: het paleis. Ik was er van overtuigd dat de prinses woedend zou zijn. Ik had tenslotte, gedwongen, maar toch, meegedaan aan de aanval op haar stad.
Ik durfde niet op te kijken terwijl ik het paleis in gebracht werd. Mijn bewaker had intussen door dat ik braaf volgde, dus kneep hij minder hard in mijn arm. Daar was ik wel blij om. Voor hem maakte het immers niet uit, ik kon toch even makkelijk ontsnappen. Maar dat deed ik dus niet. En het deed minder pijn.

“Sokka, neem jij Yle even mee? Ik moet een gevangene ontvangen”, hoorde ik prinses Yue zeggen. Ze was vernoemd naar de prinses die in de vorige oorlog haar leven had gegeven voor de maangod. En ook haar man had een bekende naam, hij was vernoemd naar de held die samen met zijn zuster Katara avatar Aang had geholpen de oorlog te winnen.
“Natuurlijk”, antwoordde Sokka. Ik hoorde Yle zachtjes kirren. “Rustig maar, mama moet even iets doen, als ze klaar is komt ze meteen.” Al waren we nog niet binnen, ik hoorde dat wel allemaal. En dat was niet bepaald fijn.