Viva la vida - 2.3

Het zonnetje kietelde Olivia’s gezicht, het was dan misschien nog maar april maar het zonnetje scheen. Zonneschijn was een van de dingen waar Olivia blij van werd. Samen met Niall had Olivia zich op een graspleintje geplaatst net naast het concertgebouw.
      “Hoe oud ben jij eigenlijk?”
      “Ik moet nog achtien worden dit jaar”
      “Je bent dus een jaar jonger?” verbaasd keek Olivia naar Niall. Ze had nooit verwacht dat hij jonger zou zijn dan zijzelf was. “Ik had je ouder verwacht”
      “Hoe oud dacht je dat ik was?”
      “Geen idee eigenlijk, van mijn leeftijd”
      “Alsof daar zoveel verschil op zit, we verschillen maar een jaar”
      “Ja, oké. Maar het lijkt zo raar dat je jonger bent. Je bent zelf een kop groter dan ik ben”
      “Maar jij bent gewoon heel erg klein” verontwaardigd keek Olivia Niall aan. “Niet slecht bedoelt hoor, kleine meisjes zijn schattig”
      “Dat zeg je alleen om me beter te laten voelen” Niall schudde zijn hoofd.
      “Nee hoor, vraag maar aan de jongens. Ik vind kleine meisjes echt schattig” Olivia glimlachte.
      “Voor één keer zal ik je geloven”
      “Thank god” hoorde ze hem mompelen. “Weet je? Eigenlijk weet ik niet zoveel over jou” Niall had zich omgedraait zodat hij recht in haar ogen kon kijken.
      “Wat wil je weten van mij?”
      “Wat is je lievelings eten?”
      “Frietjes, mijn oma is Belgisch en zij kan zo’n goede frietjes maken. Echt waar elke keer als ik bij haar ga eten maakt ze die speciaal voor mij. Wat is jouw lievelings eten?”
      “Alles wat ze bij Nandos serveren” Olivia grinnikte. “Heb je een vriendje?” Olivia schudde haar hoofd.
      “En jij?”
      “Ik ben niet echt homo om eerlijk te zijn” Olivia grinnikte.
      “Ik bedoelde of jij een vriendin hebt”
      “Nee. Wat is je lievelings kleur”
      “Blauw” Niall keek haar verbaasd aan. “Wat?”
      “Mijn lievelings kleur is ook blauw”
      “Dan is het voorbestemd dat wij dezelfde lievelingskleure hebben”
      “Nou ja, ik denk eerder aan toeval. Ik denk dat veel mensen blauw mooi vinden, ik bedoel maar je kan toch niet anders dan van blauw houden?” Olivia moest lachen om Nialls gezichts uitdrukking. “Je mag me niet uit lachen”
      “Dat doe ik niet” zei Olivia tussen haar lachjes door.
      “Jawel hoor, ik zie je wel lachen” Niall kon niets anders doen dan zelf ook lachen, Olivia’s lach was aanstekelijk.
      “Oké, weer serieus” Olivia probeerde haar gezicht in de plooi te houden, iets wat moeilijk ging aangezien Niall nog altijd aan het lachen was. “Stop met lachen, sewes zitten we hier beide met de slappe lach en kunnen we niet stoppen omdat de andere steeds moet lachen”
      “Ik stop, ik stop” Niall legde zijn handen op zijn buik. “Ken je dat gevoel als je te veel lacht en dan buikpijn krijgt?” Olivia knikte. “Wel dat gevoel heb ik nu”
      “Arm buikje toch” Olivia wreef er is over en keek weer omhoog, recht in de twee helder, blauwe ogen van Niall. Ze kon niet zeggen dat deze lelijk waren, integendeel ze waren prachtig. Precies twee blauwe poeltjes waar je maar in kon blijven kijken en kijken. En elke keer dat je keek kon je weer iets nieuws ontdekken.
      “Olivia?” Niall keek het meisje vragend aan. “Gaat het?”
      “Wat?” Olivia scheurde haar blik los van Nialls prachtige ogen. “Wat zei je?”
      “Ik vroeg of het wel gaat met je. Je keek zo voor je uit”
      “Sorry” een rode blos verscheen op haar wangen. Had ze nu serieus naar hem zitten staren? Oh god, hoe belachelijk kan je jezelf maken? Olivia vond dat ze belachelijk was, Niall daarin tegen vatte het op als een compliment dat ze daarnet naar hem staarde.
      “Niet erg” een vriendelijke glimlach verscheen op zijn gezicht. “Ik denk dat de jongens hun kleren wel gekozen hebben, ga je mee naar binnen?” Olivia knikte en nam Nialls hand, dat hij uitgestoken had, aan om zich recht te laten trekken.
      “Waar bleven jullie zo lang?” Louis stond, met zijn handen in zijn zij, aan de andere kant van de kamer en keek Olivia en Niall met opgetrokken wenkbrauwen aan. “Olivia? Hij heeft toch niets fout gedaan hè?”
      “Nee, papa. We hebben gewoon wat gepraat”
      “Tuurlijk” mompelde Harry. “Enkel wat gepraat” een grijns verscheen rond zijn lippen, maar deze verdween direct toen hij een kussen, dat door Niall gegooid was, tegen zijn hoofd kreeg. “Waar was dat nou weer goed voor?”
      “Dat weet je best” was Nialls antwoord. Olivia hoorde Harry nog wat mompelen maar kon niet echt verstaan wat hij precies zei.
      “Hoe laat moeten jullie optreden?”
      “Om 9 uur moeten wij voor het eerste op” Louis liet zich tussen Niall en Olivia op de bank vallen en keek gelukzalig voor zich uit. Al die fans die zaten mee te zingen en schreeuwen waren geweldig.
      “En waar ben ik op dat moment?”
      “We zullen wel een plaatsje voor je vinden tussen het publiek en het podium, zodat je niet tussen alle drukte moet staan. We willen niet dat je geplet raakt” Liam keek haar glimlachend aan.

      “Jullie zijn geweldig!” Olivia vloog om Louis’ nek, deze pakte haar met gemak op en draaide een rondje met haar.
      “Vond je het goed?” heftig knikte ze met haar hoofd waardoor Louis’ glimlach nog groter werd. Olivia had het altijd leuk gevonden om Louis te horen zingen, maar nu hij zo op een groot podium stond samen met zijn vrienden en de vele fans die riepen om hun aandacht was ze nog gelukkiger dan anders. Ze kon zien dat Louis dit graag deed. Louis liet haar los, zodat hij zich kon gaan omkleden. “Ik hoop dat je nog een andere T-shirt bij hebt, sorry voor het zweet” Olivia grinnikte.
      “Ik had me er al op voorbereid” behendig viste ze een nieuwe T-shirt uit haar handtas en stak deze trots op in de richting van Louis.
      “Goed zo” hoorde ze hem nog zeggen voor hij de kleedkamer binnen wandelde. Zijzelf snelde het wc in zodat ze zich daar kon omkleden en rap naar het wc kon gaan.
Ze gaf een licht klopje met haar knokkel op de deur voordat ze binnen wandelde.
      “Ik ga naar huis gaan”
      “Wat? Nu al?” Harry keek haar verbaasd aan, oké hij maakte misschien vaak perverte opmerkingen maar hij vond het leuk als ze bij hun was. Ze had zo’n typische vibe waar iedereen vrolijk van werd.
      “Sorry jongens, het is even rijden voor ik thuis ben en ik moet morgen vroeg opstaan”
      “Wat ga je morgen doen?”
      “Ik moet morgen voor twaalf uur terug thuis zijn van het winkelen aangezien er morgenmiddag geen winkel op en is en ik dan zonder eten zit”
      “Dan moet je dus zeg maar tegen half elf opstaan?” Olivia knikte.
      “Dan sta je toch laat op?”
      “In Olivia’s ogen is laat op staan na twaalf uur. Ik ga je missen” Louis sloeg zijn armen rond haar heen en trok haar in een heel stevige omhelzing. “Ik beloof dat ik snel nog is naar huis kom”
      “Ik hou je aan die afspraak” ze gaf hem een dikke zoen op de wang en voordat ze vertrok gaf ze de vier overige jongens ook een kus. “Ik zie jullie snel weer!”

Normaal gezien komt er inderdaad geen deeltje op vrijdag, maar aangezien ik vijf reacties heb gekregen op 'Viva la vida - 2.1' zoals de wedenschap zei krijgen jullie dit deeltje, zoals beloofd (:
Ik HOU van reacties ^^
Ps: het filmpje hierboven is de nieuwe single van One Direction 'Na Na Na' ^^