035. Temple of love

Soundtrack.

Hand in hand loop ik met Liam over het vliegveld. Sommige mensen maken foto’s van ons. Dat zal morgen natuurlijk weer in alle kranten en roddelbladen staan, maar het kan me eigenlijk ook niets meer schelen. Ik ben nu eindelijk samen met de jongen waarvan ik houd. ‘Jullie staan morgen in alle bladen’ lacht Louis dan vrolijk. ‘Kan me helemaal niets schelen. Dat weet de hele wereld dat Alica het meisje is waarvan ik hou’ zegt Liam. Ik krijg een enorme grijns op mijn gezicht en voel dat ik langzaam een beetje begin te blozen. Liam laat mijn hand los en slaat zijn arm om mijn middel heen terwijl we naar het vliegtuig lopen. Het verbaast me dat we nog niet zijn aangevallen door een opdringerige fan. Rustig lopen we het vliegtuig in. ‘Ik wil even naast mijn beste vriendin zitten’ roept Zayn terwijl hij meetrekt naar een stoel. Hij duwt me er neer en ploft dan lachend naast me op de stoel. Liam kijkt me zielig aan en ik kijk met een pruillipje terug. ‘Ga maar ergens anders zitten’ zegt Zayn terwijl hij met zijn hand wappert. Liam buigt zich over Zayn heen en kust mij dan zachtjes op mijn lippen. ‘Als hij vervelend is roep je maar’ grinnikt hij dan. Ik knik en hij gaat terug recht staan. ‘Lief zijn’ dreigt Liam nog tegen zijn beste vriend voordat hij wegloopt en naast Niall gaat zitten. Zayn brengt zijn hoofd naar het mijne toe en ik kijk hem alleen maar geschrokken aan. ‘Hoe was het?’ vraagt hij dan nieuwsgierig. ‘Hoe was wat?’ vraag ik dom. Ik snap niet waar hij het over heeft. Zayn wiebelt met zijn wenkbrauwen en dan besef ik waar hij het overheeft. Ik duw hem tegen zijn schouder. ‘Dat zijn dus niet echt jouw zaken’ grinnik ik. ‘Echt wel, ik wil dat weten als je beste vriend zijnde’ zeurt hij dan. Ik gaap uitgebreid en leg mijn hoofd dan op zijn schouder. ‘Maak me maar wakker als je een leuk onderwerp hebt gevonden om over te praten’ zeg ik nog waarna ik mijn ogen sluit. ‘Dit is een leuk onderwerp’ zeurt Zayn dan terwijl hij aan mijn arm trekt en daarna aan mijn haar begint te trekken. ‘Het is voor jou een leuk onderwerp voor mij niet’ zeg ik dan. Ik slaak een diepe zucht als Zayn weer aan mijn haar begint te trekken. Gelukkig houdt hij als snel op om me te laten slapen.

Rustig loop ik weer met Liam hand in hand over het vliegveld. Dit keer zijn we op weg naar de venue waar ze vanavond weer moeten gaan optreden. Ik ben ontzettend nerveus omdat ik Drew weer ga zien. Ik weet niet eens wat ik tegen hem moet zeggen of hoe ik me moet gedragen. De venue ligt ontzettend dichtbij het vliegveld dus gaan we er lopend naar toe. Liam kust op mijn slaap en kijkt me dan glimlachend aan. ‘Het komt allemaal helemaal goed’ zegt hij dan overtuigend. Ik kijk hem aan en knik dan langzaam. Hij zal wel gelijk hebben anders zou hij me niet meenemen naar Drew. Dat zou hij me niet aandoen. Liam blijft dan opeens stilstaan en trekt me dicht tegen zich aan. Hij drukt zijn lippen tegen de mijne. ‘Serieus jongens’ klaagt Louis dan. Ik lach zachtjes tegen Liam zijn lippen aan. Zijn handen liggen op mijn onderrug en hij houdt me stevig vast zodat ik nergens heen kan. Niet dat ik ook maar ergens anders wil zijn op dit moment dan in zijn armen. ‘Laat elkaar nu maar weer los dan kunnen we verder’ klaagt Zayn dan die dan aan me begint te trekken zodat Liam me loslaat. Liam laat me los en dan lopen we rustig door naar de venue. Als Liam mijn hand niet vast zou hebben zou ik steeds langzaam gaan lopen en me dan opeens omdraaien en keihard wegrennen. Maar dat doe ik nu niet. Ik wil niemand teleurstellen dus loop ik braaf mee. ‘We zijn er’ lacht Harry waarna we naar binnenlopen. We moesten wel eerst langs een bodyguard, maar dat is geen probleem als de jongens naast je lopen. We lopen naar binnen en ik kijk om me heen of ik Drew ergens zie. ‘Drew is ergens maar ik weet niet waar’ zegt Liam dan als hij mijn zoekende blik ziet. Ik knik langzaam en laat zijn hand dan los om een stukje bij hem vandaan te kunnen lopen. Ik kijk opnieuw om me heen en zie hem nog steeds helemaal nergens. ‘Alica’ gilt dan een bekende stem. Ik draai me om en dan vliegt een jongen om mijn hals. ‘Het spijt me zo’ begin ik dan te snikken. ‘Het spijt mij nog veel meer’ huilt Drew met me mee. Hij houdt me stevig vast en ik ga nog dichter tegen hem aanstaan. Hij laat me los en kijkt me dan aan. Een lach komt op zijn gezicht en dan lach ik ook.