• I don't think I can forget about it.

Het was inmiddels 9 uur 's avonds en Britt stond erop dat we naar het strand gingen, omdat haar nieuwe idool Alex ons had uitgenodigd om 'de rest' te ontmoeten.
Mokkend liet ik mezelf neerzakken op een boomstam en verwarmde ik mezelf wat aan het kampvuur. 'Hey zuurpruim, kan je op z'n minst doen alsof je het leuk vind?' Lachend kwam Alex naast me zitten, om mij te gaan vervelen in plaats van Britt. 'Natuurlijk zou ik kunnen doen alsof ik het leuk vind', zei ik na een tijdje maar, omdat ik door had dat Alex toch niet weg zou gaan. 'Mooi', grijnsde hij vrolijk. 'Dan ga ik je nu uitleggen hoe alles werkt en jij doet alsof je luisterd.' Ik grinnekte zachtjes en Alex begon te vertellen. 'Al 3 jaar lang komen we zomers op deze camping samen om te feesten, maar vooral om te genieten.' 'Klinkt goed', onderbrak ik Alex, hij lachte vrolijk naar me en ging weer verder met zijn verhaal. 'Elke zomer vormen we met z'n allen een hechte groep, meestal met dezelfde mensen, maar soms komen er ook nieuwe mensen bij, zoals Britt en jij in dit geval. De spelregels zijn simpel, of je nou hopeloos verliefd wordt, je je verschrikkelijk misdraagt of dat je de beste zomer van je leven hebt, what happens in Baltimore stays in Baltimore!'

Konden mijn gedachten maar in Baltimore blijven. Ohja vergeten ik was in Baltimore.

'Zie je die jongen met die zwarte hanekam en al die piercings?' Ik knikte. 'Bij hem kan je maar beter uit de buurt blijven', zei Alex waarschuwend. 'Je moet mensen niet zo op hun uiterlijk beoordelen Alex' Alex schudde z'n hoofd en keek me ernstig aan. 'Beloof me nou maar gewoon dat je bij hem uit de buurt blijft, oké?' 'Oké'
En zo snel als Alex gekomen was, was hij ook weer verdwenen.

Verward keek ik om me heen op zoek naar het juiste lokaal. Door mijn gedroom had ik niet naar de vrouw geluisterd toen ze me uitlegde hoe ik bij het juiste lokaal moest komen.

Het was al laat, maar bijna iedereen zat nog rond het kampvuur. We hadden het zo gezellig iedereen was aangeschoten of gewoon kats lam. Lachend trok Alex me overeind. 'Laten we dansen', jubbelde Alex. 'Muziek', brulde hij. Een meisje begon op een gitaar te spelen en een jongen pakte zijn bongo erbij. Samen speelde ze een vrolijk deuntje en Alex zwaaide me heen en weer. Genietend van de wind die door mijn haren blies dwaalden Alex en ik steeds verder af van de rest.
Alex draaide me rond en liet me van zijn ene arm in de andere vallen, althans dat was de bedoeling. Alex ving me niet op en ik was inmiddels languit in het zand beland. Ik dacht dat Alex in z'n broek zou pissen van het lachen, maar godzijdank gebeurde dat niet. Na een tijdje liet hij zich uitgeput naast me neervallen.

Ik opende de deur van het lokaal en iedereen stopte met waar hij of zij mee bezig was en even was het helemaal stil, op één lach na. Een lach die ik uit duizenden, nee miljoenen nog zou herkennen.