Vijftien ¤ 1999
‘Dit is geweldig!’ Kirde ik vrolijk. Mijn haren vlogen alle kanten op. Maes lachte. ‘Dit vond je als kleuter ook al zo leuk.’ Maes rende snel door, met mij op zijn rug. ‘Dat herinner ik me toch niet meer!’ ‘Maar ik wel.’ Ik zuchtte geïrriteerd en legde mijn kin op zijn schouder. ‘Kan je niet harder?’ Maes grinnikte en zette een standje bij. Plotseling stopte hij. ‘Maes?’ Hij legde zijn vinger op mijn lippen. Hij leek iets te horen. Zacht siste hij. ‘Klim in de boom en blijf daar, verstop je tussen de bladeren en wees stil.’ Bang knikte ik en sprong van zijn rug en klom in de boom. Maes stond in aanvalshouding. ‘Maes? Wat doe jij hier?’ onder de haast onschuldige stem klonk een lichte walging. ‘En waar is dat wicht?’ Een vrouw met lang blond haar en fel rode ogen liep op Maes af. ‘Catharina heb ik naar een pleeggezin gebracht, ik ben zelf op reis.’ De vrouw lachte zacht. ‘Jij zal nooit afstand doen van dat kind.’ Ik slikte. Boos liep Maes op haar af. ‘Ze wou het zelf Violet.’ Siste hij nep verdrietig. ‘Maar jij staat dat niet toe, jij praat haar eruit, niet waar broertje?’ Verbaasd keek ik toe. ‘En toch is het gebeurd, haar wil is belangrijker dan de mijne.’ De vrouw lachte schamper. ‘Ik kan haar wel niet ruiken, maar ik weet dat ze hier is Maes, waar zou jij anders heen gaan? Naar óns huis?’ Ze liep van Maes weg en keek omhoog. ‘Catharina, liefje, waar je ook bent, ik weet dat je in een van die bomen zit, en ik kom je halen.’ ‘Ze is in Chicago, haar geboortestad.’ Siste Maes. ‘Je kan niet liegen broertje.’ Het was een tijdje stil. Bang sloot ik mijn ogen en hield me stevig aan de boom vast. ‘Boe!’ klonk een vrouwelijke stem in mijn oor. Geschrokken liet ik de boom los en viel gillend naar beneden.
~~»¤«~~
Reageer (7)
ooh ;o
1 decennium geledenNiet goed!
Helemaal niet goed!
Snel verder <33
Verder aub ik wil weten hoe het verder gaat!!!!!!(ben heel ongeduldig met leuke verhalen)
1 decennium geleden