A ranger/traitor 9

Het verdwenen hout liet Miko niet los. In de daaropvolgende weken, gebeurde het nog twee keer met onregelmatige tussenpozen en hoe langer hij erover nadacht hoe zekerder dat hij er van was dat het ook gebeurd was voor hij het opmerkte. Hij zag geen enkele mogelijkheid om Erlan er naar te vragen, omdat die van hem niet meer verwachtte te horen dan ‘ja, meneer’ , ‘Nee, meneer’ en ‘onmiddellijk, meneer.’ Wat hem wel opviel was dat zijn meester de ochtend daarna altijd lang sliep om daarna het huis uit te gaan. Dat eerste wees erop dat hij ’s nachts in de weer was en het tweede dat er nog andere bij betrokken waren. Al had Miko geen idee wat hij previes deed en wie die anderen waren. Erlan ontving nooit bezoek en naar waar hij ging kon Miko onmogelijk achterhalen omdat achtervolgen uitgesloten was als hij en hout moest klaarleggen en het huis schoonmaken voor hij terug thuis kwam.
Het was weer een van die dagen dat Miko tot ’s avonds laat hout moest sleuren en die voorafgingen aan de morgens dat hij merkte dat alles tijdens de nacht op mysterieuze wijze verdwenen was. Deze keer echter was hij vastbesloten om te achterhalen wat er aan de hand was. Dus na zijn zware dagtaak ging hij roerloos in bed liggen en wachtte.
Enkele uren later was het zover. Er werd op de deur geklopt. Eerst twee keer kort achter elkaar en daarna nog een keer. Dat zou best wel eens een soort van wachtwoord kunnen zijn, schoot het door Miko heen. Erlan deed haastig open en liet zonder een woord te zeggen de nachtelijke bezoeker binnen. Alleen al dat er geen begroetingen werden uitgewisseld, was op zich al verdacht. De onbekende gast liep onmiddellijk door naar de smidse. Daar mocht Miko nooit schoonmaken dus misschien lag daar wel de sleutel tot dit mysterie. Nauwelijks had hij dat gedacht of er werd weer drie keer op de deur geklopt in hetzelfde patroon als eerst en hij voegde zich meteen bij de andere. Er werd nauwelijks gesproken en wat ze wel zeiden was op zachte fluistertoon die Miko nauwelijks kon horen en zeker niet kon verstaan. Wat hij wel kon opmaken was dat het smidsvuur werd opgestookt en ook dat er iets gesmeed werd, maar voor de rest tastte hij in het duister. Ongeveer twee uur voor zonsopgang gingen de twee onbekende gasten weer weg en kroop de smid in zijn bed. Het werd weer doodstil in huis en Miko was nog niet veel wijzer geworden. Goed hij wist dat het hout verdween voor het aanmaken van het vuur, maar waarom en vooral waarom ’s nachts?