Hoofdstuk drie: Telling you my story • 3.2

Liam had zich naast haar op de grond laten zakken en leunde met zijn rug tegen de boomstam. Zijn ogen bleven rusten op het boek dat op haar benen lag. Hij kon de titel niet lezen omdat haar armen over het boek heen lagen.
‘Wat was je aan het lezen?’ Hij had zelf ook wel door dat hij nu heel erg nieuwsgierig overkwam. Stiekem was hij dat ook wel een klein beetje. Zijn vinger wees ondertussen in de richting van het boek op haar benen. Belle hief haar armen op en keek naar het boek.
‘Oh, The Tudors.’ Antwoordde ze glimlachend. Liam had de serie wel eens vaker op TV gezien. Hij kon niet ontkennen dat het een best goede serie was. Jammer genoeg had hij niet altijd de tijd om ernaar te kijken.
‘Ik wist niet dat ze daar ook al boeken van hadden..’ Hij keek nog eventjes naar de kaft waar Jonathan Rhys Meyers op zijn troon zat met drie vrouwen achter zich. Hun hoofden waren niet zichtbaar. Deze Ierse acteur was echt goed in het vertolken van King Hendrik VIII.
‘Ze zijn ook gebaseerd op de serie.’ Verklaarde Belle. De boeken lagen dan ook nog niet zo heel erg lang in de winkel. Ze legde het boek nu naast zich neer op de grond.
‘Dus, heb jij het niet te druk om hier te zijn?’ Wou ze dit keer weten van hem. Liam grinnikte zachtjes om haar opmerking en schudde zijn hoofd toen. Vandaag kon hij het eens een keertje lekker rustig aan doen.
‘Nope, vandaag heb ik een vrije dag.’ Was zijn antwoord. Ja, zelfs One Direction had af en toe eens nood aan een dag zonder telkens weer op dezelfde gezichten te moeten kijken. Niet dat ze ruzie hadden, maar dat zou er wel eens kunnen komen in deze fase van hun carrière. Daarom namen ze dus hun voorzorgen.
Het bleef een tijdje stil tussen hen. Het was geen stilte die aanvoelde alsof hij verbroken moest worden. Het was een fijne stilte waarin Liam even tot rust kon komen. Dat was zeker een pluspunt aan Belle. Ze was tenminste niet zo’n persoon die elke seconden die er voorbij ging wat te melden had.

‘Je ziet er moe uit.’ Belle had de stilte nog een tijdje laten duren, maar moest het nu gewoon zeggen. Ze had de wallen onder zijn ogen al eerder opgemerkt en had daar tot nu toe wijselijk over gezwegen. Nu zag hij er gewoon uitgeput uit.
‘Zo voel ik me ook.’ Verzuchtte Liam. Ze had er geen idee van hoe moe hij zich wel niet voelde. Hij zou er alles, maar dan ook werkelijk alles voor geven om een nacht fatsoenlijk te kunnen slapen. Langzaamaan vergat hij het gevoel van uitgeslapen te zijn. Het leek net alsof er niets anders meer bestond dan het irritante, slaperige gevoel. Hij had geen idee hoelang hij dit nog vol kon houden.
‘Slecht geslapen?’ Dat was de enige, zinnige verklaring die Belle kon verzinnen. Ze had zelf ook wel eens een nacht dat ze helemaal niet goed sliep. Al zag ze er dan wel niet zo vermoeid uit als hij nu deed. Liam stootte een zacht lachje uit en haalde toen zijn schouders op.
‘Ik slaap al weken slecht.’ Zij was nu de enige, buiten de jongens, aan wie hij dit vertelde. Hij had geen idee waarom hij dit aan haar vertelde. Normaal gezien wou hij andere mensen niet lastigvallen met dit probleem. Misschien had hij gewoon behoefte om zijn hart eens te luchten bij iemand anders dan bij Zayn. Die jongen had nu al genoeg van hem moeten aanhoren.
‘Weken?’ Vroeg Belle ongelovig. Ze kon zich niet voorstellen dat hij echt iedere nacht uren lang wakker lag. Blijkbaar was dat toch het geval. Nu begreep ze wel waarom hij er zo vermoeid uitzag. Hij sliep gewoon amper.
‘Weken.’ Bevestigde Liam nogmaals.